મહિનામા આવતા મહત્વના દિવસોની યાદી

સુવિચાર

"જો તમારી અંદર પ્રતિભા હોય તો તમે જરૂર સફળ થશો પછી ભલે પરિસ્થિતીઓ કેટલી પણ વિપરીત કેમ ન હોય તે તમને સફળતાની ઉડાન ભરવાથી ક્યારેય રોકી શકશે નહી"

04 August, 2021

મોરારજી દેસાઇ

 મોરારજી દેસાઇ

(સ્વતંત્ર ભારતના પ્રથમ ગુજરાતી વડાપ્રધાન)



જન્મતારીખ: 29 ફેબ્રુઆરી 1896

જન્મસ્થળ: ભદેલી, વલસાડ, ગુજરાત

પિતાનું નામ:રણછોડજી

માતાનું નામ: મણીબેન

અવશાન: 10 એપ્રિલ 1995 (મુંબઇ)


મોરારજી દેસાઈ નો જન્મ વર્ષ 1896 ની 29 મી ફેબ્રુઆરીએ વલસાડ જિલ્લાનાં નાનકડા ગામ ભદેલી મા થયો હતો .

તેમના પિતા રણછોડજી દેસાઈ ભાવનગરમાં એક શાળાના શિક્ષક હતા.

અંગ્રેજી કેલેન્ડર મુજબ મોરારજી દેસાઈનો જન્મદિવસ લિપ ઇયર એટલે દર વર્ષે નહી પરંતુ દર 4 વર્ષે આવે છે. 

મોરારજીએ તેમનું પ્રાથમિક શિક્ષણ સૌરાષ્ટ્રની 'ધ કુંડલા સ્કૂલ' માં લીધું અને બાદમાં વલસાડની બાઈ અવા હાઈસ્કૂલમાં જોડાયા. મુંબઈની વિલ્સન કોલેજમાંથી સ્નાતક થયા બાદ તેઓ ગુજરાત સિવિલ સર્વિસમાં જોડાયા. તેમના પર 1927-28 દરમિયાન ગોધરા રમખાણોમાં પક્ષપાતનો આરોપ હતો, જેના પરિણામે તેમણે 1930 માં ગોધરાના નાયબ કલેક્ટર પદેથી રાજીનામું આપ્યું હતું.

 ભદેલી  ગામમાં આજે પણ મોરારજી દેસાઈની નિશાળ અને જન્મ સ્થળ મકાન હયાત છે.

મોરારજી દેસાઈ ના સિદ્ધાંતો  અને મુલ્યો આજની પેઢી સમજે તે માટે ગામના ચોરે તેમની પ્રતિમા સ્થાપિત કરાઈ  છે.

ભદેલી  ગામમાં આવેલ પ્રાથમિક શાળા આજે ઐતિહાસિક વારશો ધરાવે છે ,આજે પણ એ જગ્યા મોજુદ છે જ્યાં બેસી  મોરારજી દેસાઈ એ નાનપણમાં શિક્ષણ લીધું હતું.

દેશના એવા પહેલા રાજકારણી હતા જેમણે  રાજકારણ માં રહેવા  સિદ્ધાંતો અને મુલ્યો  છોડ્યા નહોતા

મોરારજીભાઈએ વિલ્સન કૉલેજ, મુંબઈમહારાષ્ટ્ર થી સ્નાતક ની પરીક્ષા ઉતીર્ણ કરી હતી. ત્યાર પછી તેઓ ગુજરાત માં નાગરીક (સિવિલ) સેવામાં ગોધરામાં નાયબ કલેક્ટર તરીકે જોડાયા હતા. એમણે મે, ૧૯૩૦ના વર્ષમાં નોકરી માંથી રાજીનામું આપ્યું. ત્યારબાદ તેઓ આઝાદીની ચળવળમાં જોડાયા. ઇ. સ. ૧૯૩૦ ના વર્ષમાં તેમણે અસહકારની ચળવળમાં ભાગ લીધો હતો. સ્વતંત્રતા સંગ્રામ માં ભાગ લેવાને કારણે એમણે જેલ જવું પડ્યું હતું અને એમણે ઘણો સમય જેલમાં વિતાવ્યો હતો. પોતાની નેતૃત્વ ક્ષમતાને કારણે તેઓ સ્વતંત્રતા સંગ્રામ સેનાનીઓના વહાલા રહ્યા અને ગુજરાત કોંગ્રેસના મહત્વપૂર્ણ નેતા રહ્યા હતા. જ્યારે ઇ. સ. ૧૯૩૪ અને ઇ.સ. ૧૯૩૭ના સમય માં પ્રાંતિય પરિષદોની ચુંટણીઓ થઇ ત્યારે તેઓ ચુંટાયા હતા તથા તેમણે બોમ્બે પ્રેસિડન્સી માં નાણાં (વિત્ત) મંત્રી તેમ જ ગૃહ મંત્રી તરીકે ની જવાબદારીઓ નિભાવી હતી.

૨૨માર્ચ ૧૯૫૮થી તેમણે નાણા મંત્રાલયનો હવાલો સંભાળયો હતો.  ઇન્દિરા ગાંધીના પ્રધાન મંડળમાં ૧૯૬૭માં તેમણે નાયબ વડાપ્રધાન અને નાણા મંત્રાલયના પ્રભારી તરીકે ફરજ બજાવી હતી

દેશ ના નાણા પ્રધાન રહી ચૂકેલા મોરારજી દેસાઈ ની સરકાર ના કાર્યકાળ મા મોંઘવારી નું નામ ના હતુ.કહેવાય છે કે મોરારજી દેસાઈના કાર્યકાળમા પગરખાં એટલે કે જૂત્તાના બદલે ખાંડ મલતી હતી આ વાત પરથી જ મોરારજી દેસાઈ ના સમય ની સોંઘવારી ને આજે પણ લોકો યાદ કરે છે અને એથી જ બજેટ ના માહોલમાં પણ મોરારજી દેસાઈ ના બજેટને યાદ કરવું ઘટે.તેઓ એ  દેશ ને  આદર્શ બજેટ  આપી દેશ ના વિકાસ ને  દિશા આપી હતી

મોરારજીની સાદગી, કડક સ્વભાવ અને તેમના સ્વમૂત્રના પ્રયોગો સિવાય પણ તેમના જીવનના અનેક રસપ્રદ કિસ્સા બન્યા છે.

મહાત્માગાંધી દ્વારા ભારતમાં ૧૯૩૦માં આઝાદીની લડત શરૃ થઇ હતી ત્યારે મોરારજીભાઇ દેસાઇએ બ્રિટીશ ન્યાય વ્યવસ્થા પર વિશ્વાસ ગુમાવયો હતો. જેથી તેમણે સરકારી નોકરી છોડીને દેશની સ્વતંત્ર્તાની લડતમાં જોડાયા હતાં. તેમણે આઝાદી લડતમાં ૨ વખત જેલમાં પૂરવામાં આવ્યા હતાં. તેઓ ૧૯૩૧માં અખિલ ભારતીય કોંગ્રેસ સમિતિનાં સભ્ય બન્યા હતાં.

1977થી 1979 સુધી ભારતના વડા પ્રધાન રહેલા મોરારજી દેસાઈ માટે કહેવાતું કે તેઓ અત્યંત કડક સ્વભાવના ગાંધીવાદી અને બહુ જ પ્રામાણિક હતા.


તેમના પર જમણેરી હોવાનો આક્ષેપ લાગેલો ત્યારે હસતાં હસતાં કહેલું, "હા, હું રાઇટિસ્ટ છું, કેમ કે આઈ બિલીવ ઇન ડુઇંગ થિંગ્સ રાઇટ."

1977માં ઇંદિરા ગાંધી ચૂંટણી હારી ગયાં અને જનતા પક્ષ સત્તામાં આવ્યો ત્યારે આખરે મોરારજી દેસાઈ ભારતના ચોથા વડા પ્રધાન બની શક્યા.

આચાર્ય કૃપલાણી અને જયપ્રકાશ નારાયણે તેમને વડા પ્રધાન બનાવવામાં અગત્યની ભૂમિકા ભજવી હતી

રાજકીય જીવન

ભારત દેશને આઝાદી મળ્યા પછી તેઓ રાજકારણમાં સક્રિય રહ્યા હતા. તેમણે રાજ્યના પ્રધાન અને દેશના પ્રધાન તરીકે વિવિધ જવાબદારીઓ નિભાવી હતી. ભારતની સ્વતંત્રતા પૂર્વે તેઓ મુંબઇના ગ્રુહમંત્રી બન્યા હતા અને પાછળથી ૧૯૫૨માં મુંબઇ રાજ્યના મુખ્યમંત્રી તરીકે ચૂંટાઇ આવ્યા હતા. આ રાજ્ય ગુજરાતીભાષી અને મરાઠીભાષી લોકોનુ બનેલુ દ્વિભાષી રાજ્ય હતું. ૧૯૫૬થી સંયુક્ત મહારાષ્ટ્ર સમિતિએ માત્ર મરાઠીભાષી લોકોના બનેલા "મહારાષ્ટ્ર" રાજ્યની માગણી માટે ચળવળ શરૂ કરી. બીજી બાજુ, ઇન્દુલાલ યાજ્ઞિકની આગેવાની હેઠળની સમિતિએ "ગુજરાત" રાજ્યની માગણી માટે "મહાગુજરાત આંદોલન" શરૂ કર્યું. રાષ્ટ્રિય દ્રષ્ટિએ ચુસ્ત એવા મોરારજી દેસાઈ આ બંને ચળવળોના વિરોધી હતા. જ્યારે ફ્લોરા ફાઉન્ટેન પાસે સંયુક્ત મહારાષ્ટ્ર સમિતિ દ્વારા થઇ રહેલા વિરોધના કારણે ચળવળકારીઓને લીધે જાહેર મિલકત અને વ્યાવસાયિક ઓફિસોને થઇ રહેલા નુકસાનને અટકાવવા તેમણે પોલીસને ટોળા પર ગોળીબાર માટે મંજૂરી આપી હતી. જ્યારે સ્ટોક એક્સચેન્જમાં હુમલાનો નિકટવર્તી ભય વર્તાઇ રહ્યો હતો ત્યારે પોલીસે પ્રથમ એક કલાક હવામાં ગોળીબાર કર્યો હતો. પરંતુ આ પગલું પરિસ્થીતીને કાબુમાં લાવી શક્યુ નહીં, તેથી થયેલા સીધા ફાયરિંગથી સમગ્ર ઘટના દરમિયાન ૧૦૫ તોફાનીઓ માર્યા ગાયા હતા. દેસાઇ ત્રણ દિવસમાં પરિસ્થિતિ નિયંત્રણ હેઠળ લઇ આવવામાં સફળ રહ્યા હતા. જોકે તેઓ આ મુદ્દે શાંતિપૂર્ણ ઉકેલ લાવવા માગતા હતા અને માર્ગો પર થતી હિંસાનો અંત આણવા આતુર હતા. તેથી પાછળથી તેમણે ભાષાકીય આધાર પર રાજ્ય દ્વિભાજનની પરવાનગી આપી હતી. રાજ્ય દ્વિભાજન પછી મુંબઇ નવા બનેલા મહારાષ્ટ્ર રાજ્યનુ પાટનગર બન્યુ. ઇચ્છા વિરુદ્ધ દ્વિભાષીય રાજ્ય રચનાથી વિક્ષપ્ત મોરારજીએ મુખ્યમંત્રી તરીકે રાજીનામું આપ્યું. યશવન્તરાવ ચવ્હાણે મુખ્યમંત્રી તરીકેનો હવાલો સંભાળતા ૧૪મી નવેમ્બર ૧૯૫૬માં તેઓ જવાહરલાલ નહેરૂના પ્રધાનમંડળમાં વેપારઉદ્યોગ ખાતના પ્રધાન તરીકે જોડાયાં. ૧૯૫૮માં મુંદડા-પ્રકરણને કારણે ટી. ટી. કૃષ્ણમાચારીએ નાણાપ્રધાન તરીકે રાજીનામું આપતાં માર્ચ મહિનામાં નાણાખાતાનો પદભાર સંભાળ્યો. લાંબી મુદ્દતની લોનોનું આયોજન, સુવર્ણનિયંત્રણ યોજના, ફરજીયાત બચત યોજના, આવકવેરા પર સરચાર્જ, પરદેશી આર્થિક મદદની શરતોમાં હળવાશ વગેરે તેમનાં નાણાંપ્રધાન તરીકેનાં અગત્યના નિર્ણયો રહ્યાં. ૧૯૬૭ની ચૂંટણી મોરારજીભાઇ નાયબ વડાપ્રધાન અને નાણાપ્રધાન તરીકે પદભાર સંભાળ્યો. પરંતુ પાર્લામેન્ટરી બૉર્ડના પ્રમુખની ઉમેદવારની પસંદગીના નિર્ણયના વિરોધમાં નારાજ મોરારજીએ મંત્રી તરીકે રાજીનામું આપી દીધું. ડિસેમ્બર ૧૯૬૯માં ગાંધીનગર ખાતેના અધિવેશનમાં સંસ્થા કૉંગ્રેસ (કૉંગ્રેસ ઓ)ની સ્થાપનાના મુખ્ય સૂત્રધાર રહ્યાં.


16 જાન્યુઆરી 1978 ના રોજ વડાપ્રધાન મોરારજી દેસાઈએ 1000, 5000 અને 10,000ની ચલણી નોટો પર પ્રતિબંધ મૂક્યો હતો. જો કે, ત્યારે દેશની અર્થવ્યવસ્થા એટલી મોટી નહોતી.


વર્ષ 1991 માં તેમને ભારત સરકાર દ્વારા ભારત રત્ન એવોર્ડથી નવાજવામાં આવ્યા હતા.


 19 મે 1990 ના રોજ, ભારતના વડાપ્રધાન તરીકે તેમને પાકિસ્તાન સરકાર દ્વારા નિશાન-એ-પાકિસ્તાન એવોર્ડથી નવાજવામાં આવ્યા હતા.

 

સામાજીક સેવા

મોરારજી દેસાઈ ગાંધીજીના રસ્તે ચાલનારા, સામાજીક સેવક, સંસ્થા સ્થાપક અને મહાન સુધારાવાદી હતા. તેઓ મહાત્મા ગાંધી દ્વારા સ્થાપવામાં આવેલ ગુજરાત વિદ્યાપીઠનાં કુલપતિ હતા. તેમનાં વડા પ્રધાનના કાર્યકાળ દરમિયાન પણ તેઓ વિદ્યાપીઠની મુલાકાત લેતા હતા અને ઓક્ટોબર મહિનામાં વિદ્યાપીઠમાં નિવાસ કરતા હતા. તેઓ સાદાઈથી જીવતા હતા અને વડા પ્રધાન હોવા છતાં જાતે જ પોસ્ટ કાર્ડ લખતા હતા. સરદાર પટેલે તેમને ખેડા જિલ્લાના ખેડૂતો જોડે મંત્રણાઓ કરવા માટે નીમ્યા હતા, જે છેવટે અમુલ સહકારી મંડળીની સ્થાપના માટે કારણભૂત બની. તેમના કાર્યકાળ દરમિયાન, તેઓએ જાહેર વિતરણ વ્યવસ્થા બંધ કરી અને તેનાથી સસ્તી ખાંડ અને અનાજ પ્રાપ્ત થતાં રેશનની દુકાનો બંધ થઇ ગઇ હતી.


લેખન

'ઇન માય વ્યૂ' તેમની આત્મકથા છે. જેનો ગુજરાતી અનુવાદ 'મારું જીવનવૃત્તાંત' નામે ત્રણ ભાગમાં નવજીવન દ્વારા કરવામાં આવેલ છે. આ ઉપરાંત કેટલીક માહિતી પુસ્તિકાઓ જેવી કે, 'પોલીસ પ્રજાનો મિત્ર બની રહે' (મુંબઈ સરકાર, ૧૯૫૨), 'કરવેરા શા માટે ?'(પરિચય, ૧૯૬૨), 'લોકશાહી સમાજવાદ' (પરિચય, ૧૯૬૮), ' સડા વિનાનો વહિવટ' (પરિચય, ૧૯૭૩), 'કાયદાથી કોઈ પર નથી' (ગુજરાત સરકાર, ૧૯૭૯) વગેરે મુખ્ય છે.


નિવૃત્તિ અને મૃત્યુ

રાજકીય નિવૃત્તિ બાદ મોરારજીભાઇએ મુંબઈમાં પુત્ર પરિવાર સાથે જીવન ગાળ્યું. ૧૯૮૭ના ઓક્ટોબર માસ સુધી, (૯૨ વર્ષની ઉંમર સુધી) વિદ્યાપીઠના પદવીદાન સમારોહમાં હાજરી આપવાનો તેમનો ક્રમ તેમણે નિષ્ઠાની જાળવ્યો. 

૧૦ એપ્રિલ ૧૯૯૫ ના રોજ મગજમાં લોહી ગંઠાતા મુંબઈ ખાતે તેમનું અવસાન થયું. ૧૨મી એપ્રિલની સાંજે અમદાવાદમાં સાબરમતી આશ્રમ પાસે આવેલી ગોશાળાની ભૂમી પર પૂરા રાજકીય સન્માન સાથે તેમની અંતિમ ક્રિયા કરવામાં આવી. આ સ્થળ હાલ અભયઘાટ તરીકે ઓળખાય છે

10 એપ્રિલ 1996 ના રોજ ભારત સરકાર દ્વારા મોરારજી દેસાઈની પુણ્યતિથિ પર એક ટપાલ ટિકિટ બહાર પાડવામાં આવી હતી.




03 August, 2021

मैथिलीशरण गुप्त

 

मैथिलीशरण गुप्त

(राष्ट्रकवि )


राष्ट्रकवि मैथिलीशरण गुप्त  हिन्दी के प्रसिद्ध कवि थे

बाल कविताओं के प्रमुख कवि और खड़ी बोली को अपनी कविताओं का माध्यम बनाने वाले प्रमुख महत्वपूर्ण कवि मैथिलीशरण गुप्त थे

 मैथिलीशरण गुप्त का जन्म ३ अगस्त १८८६ में पिता  रामचरण गुप्त और माता काशीबाई की तीसरी संतान के रूप में उत्तर प्रदेश में झांसी के पास चिरगांव में हुआ। 

माता और पिता दोनों ही वैष्णव थे। 

गुप्तजी के पिता स्वयं एक अच्छे कवि थे। पिता के काव्यानुरागी स्वभाव का गुप्तजी के जीवन पर प्रभाव पड़ा और बाल्याकाल में ही उन्होंने एक कविता रच डाली। पिता ने प्रशन्न होकर उन्हें महान कवि बनने का आशीर्वाद दिया, जो आगे चलकर फलीभूत हुआ ।

विद्यालय में खेलकूद में अधिक ध्यान देने के कारण पढ़ाई अधूरी ही रह गयी। 

रामस्वरूप शास्त्री, दुर्गादत्त पंत, आदि ने उन्हें विद्यालय में पढ़ाया। घर में ही हिन्दीबंगलासंस्कृत साहित्य का अध्ययन किया। मुंशी अजमेरीजी ने उनका मार्गदर्शन किया। 

१२ वर्ष की अवस्था में ब्रजभाषा में कनकलता नाम से कविता रचना आरम्भ किया। 

आचार्य महावीरप्रसाद द्विवेदी के सम्पर्क में आने के कारण गुप्त जी को अपने प्रतिभा के अनुरूप क्षेत्र प्राप्त हुआ और उनकी काव्य-चेतना का विस्तार हुआ। उनकी कवितायें खड़ी बोली में मासिक "सरस्वती" में प्रकाशित होना प्रारम्भ हो गई।

राष्ट्रकवि मैथिलीशरण गुप्त जी के गुरु का नाम आचार्य महावीरप्रसाद द्विवेदी था । आचार्य महावीर प्रसाद द्विवेदी जी से इन्हें बहुत प्रेरणा मिली। इसलिए ये द्विवेदी जी को अपना गुरु मानते थे ।

हिन्दी साहित्य के इतिहास में वे खड़ी बोली के प्रथम महत्त्वपूर्ण कवि हैं।

 उन्हें साहित्य जगत में 'दद्दा' नाम से सम्बोधित किया जाता था।


 उनकी कृति भारत-भारती (1912) भारत के स्वतन्त्रता संग्राम के समय में काफी प्रभावशाली सिद्ध हुई थी और और इसी कारण महात्मा गांधी ने उन्हें 'राष्ट्रकवि' की पदवी भी दी थी।


उनकी जयन्ती ३ अगस्त को हर वर्ष 'कवि दिवस' के रूप में मनाया जाता है। सन १९५४ में भारत सरकार ने उन्हें पद्मभूषण से सम्मानित किया।


महावीर प्रसाद द्विवेदी जी की प्रेरणा से गुप्त जी ने खड़ी बोली को अपनी रचनाओं का माध्यम बनाया और अपनी कविता के द्वारा खड़ी बोली को एक काव्य-भाषा के रूप में निर्मित करने में अथक प्रयास किया। 


इस तरह ब्रजभाषा जैसी समृद्ध काव्य-भाषा को छोड़कर समय और संदर्भों के अनुकूल होने के कारण नये कवियों ने इसे ही अपनी काव्य-अभिव्यक्ति का माध्यम बनाया। हिन्दी कविता के इतिहास में यह गुप्तजी का सबसे बड़ा योगदान है। 


घासीराम व्यासजी उनके मित्र थे। पवित्रता, नैतिकता और परंपरागत मानवीय सम्बन्धों की रक्षा गुप्तजी के काव्य के प्रथम गुण हैं, जो 'पंचवटी' से लेकर 'जयद्रथ वध', 'यशोधरा' और 'साकेत' तक में प्रतिष्ठित एवं प्रतिफलित हुए हैं। 'साकेत' उनकी रचना का सर्वोच्च शिखर है।


रचनाएँ


  • अनूदित रचनाएँ— ‘वीरांगना‘, ‘मेघनाद-वध’, ‘वृत्त-संहार’, ‘स्वप्नवासदत्ता’, ‘प्लासी का युद्ध’, ‘विरहिणी’, ‘ब्रजांगना’ आदि इनकी अनूदित रचनाएँ हैं।
  • मौलिक रचनाएँ— ‘साकेत’, ‘भारत-भारती’, ‘यशोदरा’, ‘द्वापर’, ‘जयभारत’, ‘विष्णुप्रिया’ आदि आपकी मौलिक रचनाएँ हैं।
  • साकेतः- यह उत्कृष्ट महाकाव्य है, श्रीरामचरितमानस के पश्चात् हिन्दी में राम काव्य का दूसरा स्तम्भ यही महाकाव्य है।
  • भारत-भारतीः- इसमें देश के प्रति गर्व और गौरव की भावनाओं पर आधारित कविताएँ हैं। इसी रचना के कारण गुप्त जी राष्ट्रकवि के रूप में विख्यात् हैं।
  • यशोधराः- इसमें बुद्ध की पत्नी यशोधरा के चरित्र को उजागर किया गया है।
  • द्वापर, जयभारत, विष्णुप्रियाः- इसमें हिन्दू संस्कृति के प्रमुख पात्रों का चरित्र का पुनरावलोकन कर कवि ने अपनी पुनर्निर्माण कला को उत्कृष्ट रूप में प्रदर्शित किया है।

गुप्त जी की अन्य प्रमुख रचनाएँ इस प्रकार हैं—

‘रंग में भंग’, ‘जयद्रथ-वध’, ‘किसान’, ‘पंचवटी’, ‘हिन्दू-सैरिन्धी’, ‘सिद्धराज’, ‘नहुष’, ‘हिडिम्बा’, ‘त्रिपथमा’, ‘काबा और कर्बला’, ‘गुरुकुल’, ‘वैतालिक’, ‘मंगलघट’, ‘अजित’ आदि।
‘अनघ’, ‘तिलोत्तमा’, ‘चन्द्रहास’ नामक तीन छोटे-छोटे पद्यबन्ध रूपक भी गुप्त जी ने लिखे हैं। इस प्रकार गुप्त जी का साहित्य विशाल और विषय-क्षेत्र बहुत विस्तृत है।


गुप्तजी को उनके काव्य की सर्वोत्कृष्टता पर सम्मानित करते हुए आगरा विश्वविद्यालय साहित्य-वाचस्पति की मानद्-उपाधि से विभूषित किया।


गुप्तजी को हिन्दी साहित्य-सम्मेलन ने इनकी रचना ‘साकेत’ पर ‘मंगलाप्रसाद पारितोषिक पुरस्कार’ प्रदान किया।


 गुप्त जी को दो बार राज्य-सभा के सदस्य होने का सम्मान भी प्राप्त हुआ ।


राष्ट्र की आत्मा को वाणी देने के कारण मैथिलीशरण गुप्त जी को राष्ट्रकवि कहा जाता है। महात्मा गाँधी ने इनकी राष्ट्रीयता की भावना से ओत-प्रोत रचनाओं के आधार पर ही इन्हें राष्ट्रकवि की उपाधि से विभूषित किया था, हिन्दी काव्य को श्रृंगार रस की दलदल से निकालकर उसमें राष्ट्रीय भावनाओं की पुनीत गंगा को बहाने का श्रेय गुप्त जी को ही है। 


12 दिसम्बर, 1964 ई. को माँ भारती का यह महान साधक पंचतत्व में विलीन हो गया ।


नीलाम्बर परिधान हरित पट पर सुन्दर है, 

सूर्य - चन्द्र युग मुकुट मेखला रत्नाकर है।

 नदियां प्रेम-प्रवाह, फूल तारे मण्डन है,

 बन्दीजन खगवृन्द, शेष-फन सिंहासन है।

 करते अभिषेक पयोद है, बलिहारी इस वेष की,

 हे मातृभूमि, तू सत्य ही सगुण मूर्ति सर्वेश की ।।

02 August, 2021

ગણેશ માવળંકર

 ગણેશ માવળંકર

(ભારતની લોકસભાના પ્રથમ અધ્યક્ષ)




જન્મતારીખ: 27 નવેમ્બર 1888

જન્મસ્થળ; વડોદર, ગુજરાત

પિતાનું નામ: વાસુદેવ

માતાનું નામ: ગોપિકાબાઇ

અવશાન: 27 ફેબ્રુઆરી 1956 (અમદાવાદ)

ઉપનામ: દાદાસાહેબ


ગણેશ માવળંકરનો જન્મ 27 નવેમ્બર 1888માં ગુજરાતના વડોદરા શહેરમાં થયો હતો.

તેમનું સમગ્ર કુટુંબ મૂળે રત્નાગિરિ જિલ્લાના માવલંગે ગામનું હતું. પેશવાકાળ દરમિયાન તેમાંનાં ઘણાં કુટુંબો વિવિધ ગામના મુખી‘ખોત’ના હોદ્દા ભોગવતા હતા. આ કુટુંબનાં અમુક જૂથો, વડોદરાના ગાયકવાડ રાજવીઓ સાથેના સંપર્કો અને કામગીરીના કારણે ગુજરાતમાં વડોદરામાં અને પાછળથી અમદાવાદ આવીને વસેલાં, આમાં માવળંકર કુટુંબ પણ સામેલ હતું.

પિતા રત્નાગિરિ જિલ્લામાં મુનસફ તરીકે નોકરી કરતા, તેથી પ્રારંભિક શિક્ષણ તે જિલ્લામાં વિવિધ સ્થળે અને બાકીનું શાલેય શિક્ષણ વડોદરામાં લીધું. 1904માં મૅટ્રિક્યુલેશનની પરીક્ષા ઉત્તીર્ણ કરી. 1908માં અમદાવાદની ગુજરાત કૉલેજમાંથી વિજ્ઞાનના વિષયો સાથે બી.એ. થયા અને વર્ગના સૌથી તેજસ્વી વિદ્યાર્થી તરીકે દક્ષિણા ફેલો નિમાયા. ત્યારબાદ મુંબઈ જઈ કાયદાશાસ્ત્રનો અભ્યાસ કર્યો, પ્રથમ અને દ્વિતીય એલએલ.બી.માં સમગ્ર મુંબઈ યુનિવર્સિટીમાં તેમણે પ્રથમ સ્થાન મેળવ્યું.

કારકિર્દીના પ્રારંભે સર્વન્ટ્સ ઑવ્ ઇન્ડિયા સોસાયટીમાં જોડાયા અને પછી ધારાશાસ્ત્રી તરીકેની કારકિર્દીનો આરંભ કર્યો. એ સાથે જ જાહેરજીવનનાં કાર્યોમાં રસ લેવાની શરૂઆત કરી. અમદાવાદમાં વકીલાત શરૂ કરવા સાથે 1916માં ગુજરાત સભામાં જોડાયા અને સરદાર વલ્લભભાઈ પટેલ સાથે પ્રાથમિક પરિચય થયો.

 1917માં તેમણે ખેડા જિલ્લાના સત્યાગ્રહમાં ભાગ લીધો. તે અરસામાં ગાંધીજીના પરિચયમાં આવ્યા. 

1919માં તેઓ અમદાવાદ મ્યુનિસિપલ કાઉન્સિલના સભ્ય નિમાયા. 

1920માં પ્રથમ પત્ની કાશીબાઈનું અવસાન થયું અને માતાના આગ્રહને વશ થઈ 1921માં મનોરમાબાઈ ઉર્ફે સુશીલાબહેન સાથે તેમણે બીજું લગ્ન કર્યું.

1920થી ’22 દરમિયાન ગૂજરાત વિદ્યાપીઠમાં કાયદાના પ્રાધ્યાપક બન્યા
આ અરસામાં પંઢરપુરના મંદિરમાં સત્યાગ્રહ દ્વારા હરિજનોને મંદિરપ્રવેશ અપાવવામાં તેમણે દરમિયાનગીરી કરી

 1922–23માં અસહકારની લડતમાં ભાગ લેવા તત્કાલ પૂરતો વ્યવસાય છોડી દીધો. જે લડત બાદ ફરી શરૂ કર્યો.

1937માં ધારાશાસ્ત્રી તરીકેની કામગીરી છોડી રાષ્ટ્રીય સેવાના ક્ષેત્રમાં ઝંપલાવ્યું. અને મુંબઈ ધારાસભા(લેજિસ્લેટિવ એસેમ્બલી)માં ચૂંટાયા. 

ધારાસભ્ય તરીકે ગૃહની નિયમ-ઘડતર સમિતિના સભ્ય બન્યા અને બી. જી. ખેર પ્રધાનમંડળ સાથેના ઘનિષ્ઠ સંબંધોને કારણે હરિજન મંદિરપ્રવેશ, શિક્ષણસુધારણા, ભૂમિધારા ખરડો તથા ગુજરાત-મહારાષ્ટ્રમાં દારૂબંધી જેવા જાહેર હિતના નિર્ણયો લેવડાવવામાં પ્રધાન ભૂમિકા ભજવી.

 સવિનય કાનૂનભંગ અને ‘હિંદ છોડો’ લડતમાં જોડાયા અને અનેક વાર જેલવાસ વેઠ્યો

ગુજરાતમાં ઉચ્ચશિક્ષણની દેશહિતને વરેલી બિનસરકારી સંસ્થાઓ ઊભી કરવી આવશ્યક છે. તે ર્દષ્ટિએ 100 રૂ.ના સભ્યો બનાવી અમદાવાદ એજ્યુકેશન સોસાયટી સ્થાપી

 સરદાર વલ્લભભાઈ પટેલના અધ્યક્ષપદે ‘ગુજરાત વિશ્વવિદ્યાલય મંડળ’ યોજીને તે દ્વારા ગુજરાતમાં પહેલી યુનિવર્સિટીની રચનાનો પાયો નાંખ્યો, જે ‘ગુજરાત યુનિવર્સિટી’ તરીકે જાણીતી બની. આમ શિક્ષણક્ષેત્રે ઊજળું અને અજોડ કામ તેમણે પાર પાડ્યું.

1946માં તેઓ કેંદ્રીય ધારાસભા(લેજિસ્લેટિવ એસેમ્બલી)ના અધ્યક્ષ બન્યા. 1947 પછી કેંદ્રીય ધારાસભા ભારતીય સંસદમાં રૂપાંતરિત થતાં 17 નવેમ્બર, 1947ના રોજ તેઓ તેના અધ્યક્ષ બન્યા અને એ રીતે સ્વતંત્ર ભારતની કેંદ્રીય ધારાસભાના પ્રથમ અધ્યક્ષનું પદ પ્રાપ્ત કરવાનું ગૌરવ તેમને પ્રાપ્ત થયું.

જવાહરલાલ નહેરુએ તેમને ‘ભારતની લોકસભાના પિતા’ તરીકે ઓળખાવેલા

વ્યક્તિગત જીવનમાં તેઓ ‘ભગવદ્ગીતા’થી પ્રભાવિત હતા. તેમની નિયમિત ડાયરી ‘કાંહી પાઉલે’ નામથી મરાઠીમાં અમદાવાદ મહારાષ્ટ્ર સમાજની પત્રિકામાં ક્રમશ: પ્રસિદ્ધ થઈ હતી.

ધારાશાસ્ત્રી તરીકેનાં સંસ્મરણો આલેખતું પુસ્તક ‘માય લાઇફ ઍટ ધ બાર’ (1955) અંશત: જીવનકથાનક પણ છે.

જેલજીવન દરમિયાન કહેવાતાં અસામાજિક તત્ત્વોના પરિચયને કારણે તેમના જીવનમાં ડોકિયું કરતાં અનુભવેલાં સ્પંદનો ‘માનવતાનાં ઝરણાં’ નામથી પ્રકાશિત થયેલાં.

પૂરી પ્રામાણિકતા, ન્યાયોચિત નિર્ણયો, અનુભવજન્ય દૂરંદેશી, ઉત્કટ દેશદાઝ, સૂઝભરી સેવાવૃત્તિ અને સૌજન્યભર્યું વ્યક્તિત્વ પ્રજાજીવનમાં યાદગાર નીવડે એ માટે પ્રજાએ તેમને ‘દાદાસાહેબ’ના સન્માનની નવાજેશ કરેલી.

પિંગાલી વેંકૈયા

 પિંગાલી વેંકૈયા



આપણે સૌ 15મી ઓગસ્ટ અને 26મી જાન્યુઆરીએ ખૂબ જ ગૌરવ સાથે ત્રિરંગો લહેરાવીએ છીએ. સલામ કરતી વખતે, તેની નીચે ઉભા રહીને,  રાષ્ટ્રગીત ગાઇને ધ્વજ ફરકાવીએ છે પણ શું તમે જાણો છો કે આપણા આ રાષ્ટ્રધ્વજની ડીઝાઇન કોણે તૈયાર કરી હતી, તે વ્યક્તિ હતા....પિંગાલી વેંકૈયા

આજે આપણે રાષ્ટ્રધ્વજની ડીઝાઇન તૈયાર કરનાર સ્વાતંત્ર્ય સેનાની પિંગાલી વેંકૈયાના જીવનને જાણીયે.


પિંગાલી વેંકૈયાનો જન્મ 2 ઓગસ્ટ 1876ના રોજ આંધ્ર પ્રદેશ રાજ્યના મછલીપટ્ટનમ જિલ્લાના ભટલા પેનામરુમાં  થયો હતો. 

તેલુગુ બ્રાહ્મણ પરિવારમાં જન્મેલા પિંગલી વેંકૈયાના પિતાનું નામ પિંગલી હનુમંત રાયડુ અને માતાનું નામ વેંકટ રત્નમ્મા હતું.

પિંગાલી વેંકૈયાએ તેનું પ્રાથમિક શિક્ષણ મદ્રાસની હિન્દુ હાઈસ્કૂલમાંથી લીધું હતું, ત્યારબાદ તે સિનિયર ગ્રેજ્યુએશન પૂર્ણ કરવા માટે કાબરીઝ યુનિવર્સિટી ગયા હતા. 

થોડા સમય માટે તેમણે બેલ્લારીમાં સરકારી કર્મચારી તરીકે પણ કામ કર્યું, પરંતુ ભાષા પ્રત્યેના પ્રેમના કારણે તેઓ લાહોરની એંગ્લો વૈદિક કોલેજમાં ઉર્દૂ અને જાપાનીઝનો અભ્યાસ કરવા ગયા.

1906 થી 1911 સુધી, પિંગાળીએ કપાસની વિવિધ જાતોનો તુલનાત્મક અભ્યાસ કર્યો. આ અભ્યાસના પરિણામે તેમણે "બમ્બોલાટ કંબોડિયા કપાસ" પર એક લેખ પ્રકાશિત કર્યો. જાપાની કપાસ અને ધ્વજ પરના તેના અભ્યાસને કારણે, તેમને જાપાન વેંકૈયા, પટ્ટી (કપાસ) વેંકૈયા અને ઝંડા વેંકૈયા તરીકે પણ ઓળખવામાં આવે છે.

પિંગાલી વેંકૈયાએ ત્રિરંગો ધ્વજ બનાવતા પહેલા 30 દેશોના ધ્વજનો અભ્યાસ કર્યો હતો. તેમણે વર્ષ 1916 થી 1921 સુધી તેના પર સંશોધન કર્યું. આ પછી તેણે તિરંગાની ડિઝાઇન તૈયાર કરી.

પિંગાલી વેંકૈયાએ, 1916 માં પ્રકાશિત તેમના પુસ્તકમાં, 30 ધ્વજોના ડ્રાફ્ટ્સ રજૂ કર્યા, જેનો પાછળથી ભારતના ધ્વજ તરીકે ઉપયોગ થઈ શકે. 

મછલીપટ્ટમની આંધ્ર નેશનલ કોલેજમાં પ્રવક્તા તરીકે ફરજ બજાવતા હતા.

 પિંગાલી વેંકૈયાએ 1918 થી 1921 દરમિયાન કોંગ્રેસના તમામ સત્રોમાં પોતાનો ધ્વજ માન્ય રાખવાનો ઠરાવ રજૂ કર્યો હતો.

તે જ સમયે વેંકૈયા મહાત્મા ગાંધીથી ખૂબ પ્રેરણા લેતાં હતાં

પિંગાલી વેંકૈયા  એકવાર વિજયવાડામાં ગાંધીજીને મળ્યા અને ધ્વજ પર પ્રકાશિત તેમના પુસ્તકમાં ધ્વજના વિવિધ સ્વરૂપો દર્શાવ્યા. રાષ્ટ્રધ્વજના મહત્વને ઓળખીને મહાત્મા ગાંધીએ 1921ની રાષ્ટ્રીય કોંગ્રેસની બેઠકમાં પિંગલી વેંકૈયાને નવો મુસદ્દો રજૂ કરવાની ઇચ્છા વ્યક્ત કરી હતી.

ગાંધીજીએ તેમને આ ધ્વજની મધ્યમાં અશોકચક્ર મૂકવાની સલાહ આપી હતી, જે આખા ભારતને એક સૂત્રમાં બાંધવાનો સંકેત બની જશે.

1931 માં સાત સભ્ય સમિતિ બીજા રાષ્ટ્રધ્વજ સાથે આવી. ભારત માટે મોટો દિવસ ત્યારે આવ્યો જ્યારે લોર્ડ માઉન્ટબેટને ભારતને સ્વતંત્ર બનાવવાનો નિર્ણય જાહેર કર્યો. રાષ્ટ્રધ્વજની રૂપરેખા તૈયાર કરવા માટે ડો.રાજેન્દ્ર પ્રસાદની અધ્યક્ષતામાં એક સમિતિની રચના કરવામાં આવી હતી.

પિંગાલી વેંકૈયાના ધ્વજને સુધારવાનો નિર્ણય કરવામાં આવ્યો. ધ્વજના તમામ રંગોને બધા સંપ્રદાયો માટે સમાન ગર્વ અને શ્રેષ્ઠ મહત્વ હતું. 

22 જુલાઇ 1947 ના રોજ યોજાયેલ ભારતીય બંધારણ સભાની બેઠક દરમિયાન ત્રિરંગો અપનાવવામાં આવ્યો હતો, જે ભારતનાં અંગ્રેજોથી આઝાદીના થોડા દિવસો પહેલાં 15 ઓગસ્ટ 1947 ના રોજ કરવામાં આવ્યો હતો. તેને 15 ઓગસ્ટ 1947 થી 26 જાન્યુઆરી 1950 ની વચ્ચે ભારતનાં રાષ્ટ્રધ્વજ તરીકે અપનાવવામાં આવ્યો હતો.

દેશની આઝાદી પછી, પંડિત જવાહરલાલ નહેરુએ 22 જુલાઈ, 1947 ના રોજ બંધારણ સભામાં ત્રિરંગાને ફરકાવીને ધ્વજને રાષ્ટ્રધ્વજ તરીકે જાહેર કર્યો. 

ત્રિરંગો ધ્વજ એ દેશનું ગૌરવ છે. આઝાદીની લડતથી આજ સુધી ત્રિરંગાની વાર્તામાં ઘણા રસપ્રદ વળાંક આવ્યા છે. પહેલાં તેનું સ્વરૂપ જુદું હતું, આજે તે કંઈક બીજું છે



22 ઑગસ્ટ 1907 ના રોજ, ભીખાજી કામાએ જર્મનીમાં બ્રિટિશરો સામેની રાજકીય લડાઇમાં પ્રથમ વખત બર્લિન સમિતિનો ધ્વજ લહેરાવ્યો. બાદમાં 1917 માં, ગૃહ નિયમ ચળવળ દરમિયાન, બાલ ગંગાધર તિલક અને એની બેસંટે બીજો રાષ્ટ્રધ્વજ તૈયાર કર્યો.

કોલકાતામાં આવેલ પારસી બગન ચોક (ગ્રીન પાર્ક) ખાતે 7 ઓગસ્ટ વર્ષ 1906 નાં રોજ લાલ, પીળો તથા લીલો આડો પટ્ટા પર પ્રથમ વાર ધ્વજ ફરકાવવામાં આવ્યો હતો


રાષ્ટ્રધ્વજ બનાવ્યા પછી પિંગાલી વેંકૈયાનો ધ્વજ લોકોમાં "ઝંડા વેંકૈયા" નાં નામથી ઘણો લોકપ્રિય થયો હતો. 

4 જુલાઈ વર્ષ 1963 નાં રોજ વિજયવાડામાં પિંગાલી વેંકૈયાનું અવસાન થયું હતું.

ભારત સરકારના ટપાલ વિભાગ દ્વારા 2009માં તેમના સન્માનમાં ટપાલ ટિકિટ બહાર પાડવામાં આવી હતી.

પિંગાળી વેંકૈયાના યોગદાનને વિજયવાડામાં ઓલ ઇન્ડિયા રેડિયો બિલ્ડિંગનું નામ આપીને તેનું સન્માન કરવામાં આવ્યું છે.

પિંગાળી વેંકૈયા અમેરિકામાં જોવા મળતા કંબોડિયન કપાસને ભારતીય કપાસના બીજ સાથે ભેળવીને એક નવું બીજ ભારતીય વર્ણસંકર કપાસ બનાવ્યું. તેમના યોગદાન માટે કપાસની આ જાતને વેંકૈયા કપાસ તરીકે પણ ઓળખાય છે.

પિંગળી વેંકૈયા હીરાની ખાણોમાં પણ નિષ્ણાત હતા. તેમને વિવિધ પ્રકારના હીરાનું સારું જ્ઞાન હતું. દક્ષિણ આફ્રિકામાં રહેતા, તેમણે હીરાની ખાણો પર ઘણો અભ્યાસ કર્યો.

ભારતના રાષ્ટ્રધ્વજ વિશે



આપણો રાષ્ટ્રધ્વજ લંબચોરસ છે જે ત્રણ રંગોના મિશ્રણથી બનેલો છે. આમાં કેસરી સફેદ અને લીલા રંગનો ઉપયોગ કરવામાં આવ્યો છે, જેની મધ્યમાં ચોવીસ આરા ધરાવતું અશોક ચક્ર છે. અશોક ચક્રનો રંગ વાદળી છે. 

આ અશોક ચક્ર સારનાથના સિંહાકૃતિ વાળા અશોક સ્થંભ માંથી લેવામાં આવેલ છે. અશોક ચક્રનો વ્યાસ સફેદ પટ્ટાની પહોળાઇનાં ૩/૪ ભાગ જેટલો હોય છે. આ ધ્વજની પહોળાઇ અને લંબાઇનું પ્રમાણ ૨:૩ નાં ગુણોત્તરમાં હોય છે. આ ધ્વજ ભારતીય સૈન્યનો યુધ્ધ ધ્વજ પણ ગણાય છે અને તમામ સૈનિક છાવણીઓ પર દરરોજ ફરકાવવામાં આવે છે.

 ધ્વજ હાથ વણાટની ખાદીનાં કાપડમાંથીજ બનાવેલો હોવો જોઇએ. આ ધ્વજનાં પ્રદર્શન અને ઉપયોગ માટે ભારતીય રાષ્ટ્રધ્વજ સંહિતા ઘડવામાં આવેલી છે, જેનું સખતપણે પાલન કરવાનું હોય છે.



ભગવો અથવા કેસરી રંગ ત્યાગ અને સમર્પણનું પ્રતિક છે, 

સફેદ રંગ પ્રકાશનું કેન્દ્ર છે, જે સત્ય સુધી જવાનો આપણો માર્ગ પ્રકાશિત કરશે. 

 લીલો રંગ એ આપણો માટી (જમીન) સાથેનો સંબંધ દર્શાવે છે, આપણો વૃક્ષ,છોડ, લીલોતરી સાથેનો સંબંધ દર્શાવે છે, કે જેના પર તમામનાં જીવન આધારીત છે. 

મધ્યમાં રહેલ અશોક ચક્ર એ ધર્મ ચક્ર છે, સત્ય અને ધર્મ એ બન્ને આ ધ્વજ હેઠળ કામ કરનાર માટે માર્ગદર્શક સિધ્ધાંતો છે. તે ઉપરાંત ચક્ર સતત ગતિશીલતાનું પ્રતિક છે. સ્થિરતા એ મૃત્યુ છે અને ગતિશીલતા એ જીવન છે. 

ભારતમાં પરિવર્તનને હવે રોકી શકાસે નહીં, તેણે ગતિશીલ બની અને આગળ ધપવુંજ પડશે. ચક્ર ઉર્જાયુક્ત શાંતિપૂર્ણ ફેરફારનું પ્રતીનિધિ બનશે. તે દીવસનાં ૨૪ કલાકનું પણ દર્શક છે."



૨૦મી સદીની શરૂઆતમાં બ્રિટિશ શાસનમાંથી મુક્ત થવા માટે આઝાદીની ચળવળ જોર પકડવા લાગી ત્યારે એક રાષ્ટ્રધ્વજ જેવા કોઇ શક્તિશાળી માધ્યમની જરૂર જણાઇ, જે સર્વે દેશભક્તોને એક નેજા હેઠળ લાવી પ્રેરણા પ્રદાન કરે. ૧૯૦૪ માં સિસ્ટર નવેદિતા, સ્વામી વિવેકાનંદનાં શિષ્યાએ પ્રથમ ધ્વજ રજુ કર્યો, જે સિસ્ટર નવેદિતા ધ્વજ  તરીકે ઓળખાયો. જે લાલ ચોરસ આકારનો વચ્ચે પીળો અને મધ્યમાં સફેદ રંગના કમળમાં વજ્ર નું ચિહ્ન ધરાવતો તથા બંગાળી ભાષામાં વંદેમાતરમ્  લખાણ કરેલ હતુ. જેમાં લાલ રંગ આઝાદીની લડાઇ,પીળો રંગ વિજય અને સફેદ કમળ શુધ્ધતા નાં પ્રતિક હતા.


  • પ્રથમ ત્રિરંગો ધ્વજ ૭ ઓગસ્ટ,૧૯૦૬ નાં રોજ બંગાળના ભાગલા વિરોધી દેખાવો દરમિયાન સચિન્દ્રપ્રસાદ બોઝ અને સુરેન્દ્રનાથ બેનરજી દ્વારા "પારસી બાગાન ચોક" કોલકાતામાં લહેરાવવામાં આવ્યો.જે કલકત્તા(હવે કોલકાતા) ધ્વજ તરીકે જાણીતો થયો.આ ધ્વજમાં એકસરખા પહોળાઇના ત્રણ આડા પટ્ટા,ઉપર નારંગી,વચ્ચે પીળો અને નીચે લીલો હતા. ઉપલા પટ્ટામાં આઠ અડધા ઉઘડેલા કમળ અને નિચલા પટ્ટામાં સુર્ય અને ચાંદ-તારાનું ચિત્ર હતાં. વચ્ચેનાં પટ્ટામાં વંદેમાતરમ્ દેવનાગરી લિપીમાં લખેલ હતું.
  • ૨૨ ઓગસ્ટ,૧૯૦૭ ના રોજ ભિખાયજી કામા એ સ્ટુટગાર્ટ, જર્મની માં એક અન્ય ત્રિરંગો ધ્વજ ફરકાવ્યો. આ ધ્વજમાં ઉપર લીલો ,વચ્ચે કેશરી અને નીચે લાલ રંગ ના પટ્ટા હતા. લીલો રંગ ઇસ્લામ,કેશરી હિન્દુ અને બૌધ્ધ ધર્મના પ્રતિક હતા. આ ધ્વજમાં લીલા પટ્ટામાં રહેલ આઠ કમળ તે સમયનાં બ્રિટિશ ભારતનાં આઠ પ્રાંતોનું પ્રતિનિધિત્વ કરતા હતા. વચલા પટ્ટામાં દેવનાગરી લિપિમાં "વંદેમાતરંમ" લખેલ હતું. નિચલા પટ્ટામાં ધ્વજદંડ બાજુ અર્ધ ચંદ્ર અને સામે છેડે સુર્યનું ચિહ્ન હતાં. આ ધ્વજ ભિખાયજી કામા, વીર સાવરકર અને શ્યામજી કૃષ્ણ વર્મા દ્વારા સંયુક્ત રીતે રચવામાં આવેલ.
  • બાલ ગંગાધર તિલક અને એની બેસન્ટ દ્વારા ૧૯૧૭ માં સ્થપાયેલ હોમરુલ આંદોલન માટે એક નવો ધ્વજ પસંદ કરાયો, જે પાંચ લાલ અને ચાર લીલી આડી પટ્ટીઓ તથા ઉપરનાં ડાબા ચતૃથ ભાગમાં "યુનિયન જેક"(બ્રિટિશ ધ્વજ) ધરાવતો હતો. ઉપલી સામેની બાજુ પર ચાંદ-તારાની સફેદ આકૃતિ અને સફેદ રંગમાં સાત તારાઓ સપ્તર્ષિ આકારમાં ગોઠવાયેલ હતાં. આ ધ્વજ જનસમુદાયમાં લોકપ્રીય બન્યો નહોતો.
  • ૧૯૧૬ ની શરૂઆતમાં મછલીપટ્ટનમ (આંધ્રપ્રદેશ)નાં "પિંગાલી વૈંકય્યા" એ સર્વમાન્ય રાષ્ટ્રધ્વજ બનાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો, તેમની તરફ "ભારતીય રાષ્ટ્રધ્વજ અભિયાન" ચલાવતા ઉમર સોબાની અને એસ.બી.બોમનજીનું ધ્યાન દોરાયું,જ્યારે વૈંકય્યાએ મહાત્મા ગાંધીને આ ધ્વજ બતાવ્યો ત્યારે તેમણે સુચન કર્યું કે ધ્વજ પર ચરખાનું ચિત્ર મુકવું.ચરખો ત્યારે ભારતનીં આર્થિક ઉન્નતિનું પ્રતિક બની ગયેલ હતો. "પિંગાલી વૈંકય્યા" લાલ-લીલી પાશ્વભુમીમાં ચરખાનાં ચિત્ર વાળો ધ્વજ બનાવી લાવ્યા, પરંતુ ગાંધીજીને તેમાં સર્વ ધર્મનું પ્રતિનિધિત્વ જણાયુ નહીં.
  • મહાત્મા ગાંધી સમક્ષ અન્ય એક ત્રિરંગો ધ્વજ રજૂ કરવામાં આવ્યો,જેમાં ઉપર સફેદ, વચ્ચે લીલો અને નીચે લાલ રંગના આડા પટ્ટા હતા, જે લઘુમતિ ધર્મો, મુસ્લીમ અને હિન્દુ ધર્મનું પ્રતિનિધિત્વ કરતા હતા. સાથે ત્રણે પટ્ટાઓને આવરતો ચરખો હતો. આ ધ્વજની રૂપરેખા "આયરલેન્ડ"નાં ધ્વજનાં આધારે બનાવાયેલ, કારણકે "આયરલેન્ડ" પણ ત્યારે બ્રિટિશ શાસન સામે આઝાદીની લડાઇ લડતું હતું. આ ધ્વજ પ્રથમ વખત અમદાવાદ માં કોંગ્રેસ પક્ષનાં સંમેલન વખતે ફરકાવાયેલ, જોકે તેને ભારતીય રાષ્ટ્રીય કોંગ્રેસ પક્ષનાં અધિકૃત ધ્વજ તરીકે પસંદ કરાયો નહીં. આ ધ્વજ આઝાદીની ચળવળમાં પણ બહોળો વપરાયેલ નહીં.
  • ઘણાં એવા લોકો હતા જે અત્યાર સુધી રજુ થયેલા ધ્વજ દ્વારા વ્યક્ત થતી ધાર્મિક ભાવનાઓથી સંતુષ્ટ નહોતા. ૧૯૨૪ માં કોલકાતામાં મળેલ "અખિલ ભારતીય સંસ્કૃત કોંગ્રેસે" જેમાં વચ્ચે વિષ્ણુની ગદાનું પ્રતિક હોય તેવો ભગવા રંગનો ધ્વજ સુચવ્યો. પછીનાં સમયમાં "ગેરૂ" રંગનું સુચન પણ થયું. જેમાં ગેરૂ રંગ હિન્દુ યોગીઓ અને સન્યાસી તથા મુસ્લિમ ફકિર અને દુર્વેશોનાં પ્રતિકરૂપ ગણાવાયેલ. શીખ સમુદાય દ્વારા પીળા રંગનો સમાવેશ કરવાનું પણ સુચવાયું.

  • આટલી પ્રગતિ બાદ,૨ એપ્રિલ,૧૯૩૧ નાં રોજ "કોંગ્રેસ કાર્યકારી સમિતી" દ્વારા સાત સભ્યોનીં "ધ્વજ સમિતી" ની રચના કરવામાં આવી. આ સમિતીએ એકજ રંગનો, સોનેરી-પીળો (golden-yellow) (કે જે "ગેરૂ" પણ કહેવાય) રંગ અને ઉપરનાં ખુણામાં ચરખાનું ચિત્ર ધરાવતો ધ્વજની ભલામણ કરી. ભારતીય રાષ્ટ્રીય કોંગ્રેસ દ્વારા આ ધ્વજ કોમી કારણોસર નામંજુર થયો.


  • છેલ્લે, જ્યારે ૧૯૩૧ માં કોંગ્રેસ સમિતી કરાચીમાં મળી ત્યારે રાષ્ટ્રધ્વજ પર આખરી ઠરાવ પસાર થયો, અને "પિંગાલી વૈંકય્યા" નાં ધ્વજનાં આધારે ત્રિરંગો ધ્વજ જેમાં કેsરી, સફેદ અને લીલો ત્રણ આડા પટ્ટા અને વચ્ચે ચરખાનું ચિત્ર હતું.


  • આજ સમયે "ભારતીય રાષ્ટ્રીય સેના" (Indian National Army) દ્વારા આજ પ્રકારનો પરંતુ ઉપર નીચે "આઝાદ-હીંદ" લખેલ અને વચ્ચેનાં પટ્ટામાં તરાપ મારતા વાઘનાં ચિત્ર વાળો ધ્વજ વપરાતો હતો. જેમાં વાઘ સુભાષચંદ્ર બોઝ નાં આઝાદી માટેનાં સશ્સ્ત્ર સંઘર્ષનું પ્રતિક હતો. આ ધ્વજ ભારતનીં ભૂમિ પર પ્રથમ વખત સુભાષચંદ્ર બોઝ નાં હસ્તે મણિપુર માં ફરકાવાયેલ.

01 August, 2021

રવિશંકર રાવળ

 રવિશંકર રાવળ

(કલાગુરુ)




જન્મતારીખ: 1 ઓગસ્ટ 1892

જન્મસ્થળ: ભાવનગર

અવશાન: 9 ડિસેમ્બર 1977 (અમદાવાદ)


તેમનો જન્મ 1 ઓગસ્ટ 1892ના રોજ ગુજરાતના ભાવનગરમાં ઔદીચ્ય બ્રાહ્મણ પરિવારમાં થયો હતો. આપમેળે આગળ વધેલા પિતા રાવ સાહેબ મહાશંકર રાવળ સૌરાષ્ટ્રની એક માત્ર બેંક “ભાવનગર દરબાર બેંક”ના પ્રણેતા હતા, તેમને કલાના સ્રોત રવિભાઈને તેમના બા (માતાજી) માણેકબા પાસેથી મળ્યાં. ઇ.સ. ૧૯૦૯માં તેઓ મેટ્રિક પાસ થયા અને તેજ વર્ષે તેમના લગ્ન શિવશંકર ત્રવાડીના પુત્રી રમાબેન સાથે થયા.

૧૯૧૧માં ભાવનગરની શામળદાસ કોલેજમાં વિનયન શાખામાં પ્રવેશ મેળવ્યો. પરંતુ વિનયનનો અભ્યાસ પડતો મૂકી, મુંબઈની સર જે. જે. સ્કૂલ ઓફ આર્ટ્સમાં પ્રવેશ મેળવ્યો. ૧૯૧૬માં સર્વશ્રેષ્ઠ વિદ્યાર્થી તરીકે અભ્યાસમાં ઉત્તીર્ણ થતાં ચોવીસ વર્ષની વયે તેમને જે. જે. સ્કૂલ ઑફ આર્ટ્સનો મેયો ચંદ્રક પ્રદાન થયો હતો. ૧૯૧૫માં સાહિત્ય પરિષદ દ્વારા સુરતમાં યોજાયેલ કલાપ્રદર્શનમાં તેમના ત્રણ ચિત્રો પ્રદર્શિત થયા અને રૌપ્ય ચંદ્રક મેળવ્યો. ૧૯૧૭માં તેમના ચિત્ર 'બિલ્વમંગળ'ને બોમ્બે આર્ટ્સ સોસાયટીનો સુવર્ણચંદ્રક પ્રાપ્ય થયો. ૧૯૧૭થી જ્ 'કલાની કદર' નામના પહેલા લેખથી કલા વિષયક પત્રકારત્વ શરૂ કર્યું. આ લેખ વડોદરાથી પ્રકટ થતાં 'સાહિત્ય' માસિકના સપ્ટેમ્બર માસના અંકમાં પ્રકાશિત થયો હતો. ૧૯૨૪માં અમદાવાદમાં કુમાર સામયિકના સ્થાપક અને પ્રથમ તંત્રી બન્યા. સરદાર પટેલ વિશ્વવિદ્યાલય, વડોદરામાં માનાર્હ કલા-અધ્યાપક. ૧૯૩૦માં સાહિત્યકારોએ તેમને રણજિતરામ સુવર્ણચંદ્રક અર્પ્યો, ઇ. સ. ૧૯૩૩માં બ.ક.ઠાકોરે ચિત્રકલાને કવિતાની માજણી બેનડી કહી, ૧૯૩૫માં 'ગુજરાત ચિત્રકલા સંઘ'ની સ્થાપના કરી. ઇ. સ. ૧૯૩૬માં ગાંધીજીએ કહ્યું, "મારી છાતી તેમના ચિત્રો જોઈ ઊછળી", આગળ જતાં કાકા કાલેલકરે તેમને 'ગુજરાતના કલાગુરુ'ના સ્થાને બિરદાવ્યા. ૧૯૩૬માં જાપાનનો ત્રણ માસનો પ્રવાસ ખેડ્યો. ૧૯૩૮માં કરાછી ખાતે આયોજીત 'ગુજરાત સાહિત્ય પરિષદ'ના અધિવેશનના અધ્યક્ષ બન્યાં. ૧૯૪૧માં આર્ટ્સ સોસાયટી ઓફ ઈન્ડિયાના પ્રમુખ બન્યા. ૧૯૫૦માં મ.સ.યુનિવર્સિટી ખાતે લલિત કોલેજ શરૂ કરવા માટે રચાયેલ બોર્ડમાં તેઓ શામિલ થયા. ૧૯૫૨-૫૩માં વિયેના વિશ્વશાંતિ પરિષદમાં હાજરી આપી. ભારત સરકારે ઇ.સ. ૧૯૬૫માં તેમનું પદ્મશ્રીથી બહુમાન કર્યું. આ જ વર્ષે તેમને સોવિયેત લૅન્ડ નહેરુ ઍવોર્ડ પણ મળ્યો.તેઓએ અમદાવાદમાં 'ગુજરાત કલાસંઘ'ની સ્થાપના કરી હતી. તેઓએ 'ગુજરાત રાજ્ય લલિતકલા અકાદમી'ના વાઇસ ચેરમેનના પદને શોભાવ્યું હતું. ૧૯૭૦માં તેઓ લલિતકલા અકાદમીએ ફેલોશીપ ઍવોર્ડ તથા તામ્રપત્ર દ્વારા તેમનું બહુમાન કર્યું.

વીસમી સદીના મધ્યાંતે જ્યારે ગુજરાતમાં ચિત્રકારની જાણ માત્ર દુકાનોના પાટિયા લખતા ચિતારા તરીકે હતી ત્યારે કલાનુ પુન:પ્રતિષ્ઠાન કરવાનું માન રવિશંકર રાવળને ફાળે જાય છે.


તેમણે એક સિદ્ધહસ્ત ચિત્રકાર, કલામિમાંસક, કલાશિક્ષક, પત્રકાર અને વિચારક તરીકે ગુજરાતને નીચેનો વારસો આપ્યો.

૧. "કુમાર" માસિક

૨. કનુ દેસાઈ, રવિશંકર પંડિત, ગજાનન ખરે, રસિકલાલ પરીખ, જગન મહેતા, સોમાલાલ શાહ, છગનલાલ જાદવ, સી નરેન વગેરે તેમના હાથ નીચે કલાનું શિક્ષણ પામેલા, મશહૂર બનેલા ચિત્રકારો છે.

૩. તેમના કલાચિત્રોનો સંગ્રહ

૪. ફોટોગ્રાફી અને છાપકામ કલાની શરૂઆત


'ઋષિભરત અને મૃગ', 'પરશુરામ', 'મીનાક્ષી મંદિરમાં આદિવાસી યુગલના લગ્ન', 'ચાંદાપોળી', 'રાજકુમારી રુપાંદે', 'ચંદ્ર અને કુમુદ', 'લક્ષ્મીબાઈ', ,શ્રીમતિ', 'મુંજાલ', 'ખુદાના બાગમાં આદમ અને ઈવ', કૈલાસમાં રાત્રી', 'હેમચંદ્રસૂરિ', 'યમ-નચિકેતા', 'વાડામાં લીલા - સરસ્વતીચંદ્ર', 'બિલ્વમંગળ', 'દક્ષિણામૂર્તિ', 'યમ-સાવિત્રી', 'પહાડી સાધુ', 'વીણા અને મૃગ', 'એક ઘા', 'મહાત્મા મૂળદાસ', 'દક્ષ યજ્ઞભંગ', 'રૂપ અને રૂપરેખા' વૃદ્ધ ટેલિયો' વગેરે મુખ્ય છે.

તેમનું અવસાન ૯ ડિસેમ્બર ૧૯૭૭ના રોજ અમદાવાદમાં થયું હતું. ૨૦૦૦માં અમદાવાદ ખાતેના સંસ્કાર કેન્દ્રમાં તથા વલ્લભવિદ્યાનગરની ફાઈન આર્ટ્સ કોલેજના મ્યુઝિયમમાં તેમના ચિત્રોનો કાયમી સંગ્રહ કરેલ છે. 



૧૯૯૨માં તેમની ૧૦૦મી જન્મજયંતિના ઉપલક્ષમાં ગુજરાત સરકારે લલિત કલા અકાદમીની આર્ટ ગેલેરીને 'રવિશંકર રાવળ કલાભવન' નામ આપ્યું છે.



બિપિનચંદ્ર પાલ

 બિપિનચંદ્ર પાલ

(સ્વાતંત્ર્ય સેનાની, પત્રકાર, શિક્ષક, લેખક)



જન્મતારીખ: 7 નવેમ્બર 1858

જન્મસ્થળ: પોઇલ, હબીરગંજ જિલ્લા,બંગાળ (હાલ બાંગ્લાદેશ)

પિતાનું નામ: રામચંદ્ર પાલ

માતાનું નામ:નારાયણી દેવી

અવશાન: 20 મે 1932 (કલકતા, પશ્ચિમ બંગાળ)

બિપિનચંદ્ર પાલ એક ભારતીય ક્રાંતિકારી, શિક્ષક, પત્રકાર અને લેખક હતા. પાલ એ મહાન વ્યક્તિઓમાંની એક છે જેમણે ભારતની સ્વતંત્રતા ચળવળનો પાયો નાખવામાં મુખ્ય ભૂમિકા ભજવી હતી.

બિપીનચંદ્ર પાલનો જન્મ 7 નવેમ્બર 1858 ના રોજ અવિભાજિત ભારત બંગાળ (હવે બાંગ્લાદેશમાં) ના હબીબગંજ જિલ્લાના પોઈલ નામના ગામમાં એક સમૃદ્ધ ઘરમાં થયો હતો. તેમના પિતા રામચંદ્ર પાલ પારસી વિદ્વાન અને નાના જમીન માલિક હતા.


તેમણે 'ચર્ચ મિશન સોસાયટી કોલેજ' (હવે સેન્ટ પોલ કેથેડ્રલ મિશન કોલેજ) માં અભ્યાસ કર્યો અને બાદમાં ભણાવ્યો. કોલેજ કલકત્તા યુનિવર્સિટી સાથે જોડાયેલી હતી.


ખૂબ નાની ઉંમરે, બિપિન બ્રહ્મ સમાજમાં જોડાયા અને સમાજના અન્ય સભ્યોની જેમ, તેમણે પણ સામાજિક દુષણો અને રૂઢિગત પરંપરાઓનો વિરોધ કર્યો. તેમણે ખૂબ જ નાની ઉંમરે જાતિના આધારે ભેદભાવ સામે અવાજ ઉઠાવ્યો હતો અને તેમના કરતા ઉચ્ચ જાતિની વિધવા સાથે લગ્ન કર્યા હતા, ત્યારબાદ તેમને તેમના પરિવાર સાથેના સંબંધો તોડવા પડ્યા હતા. પાલ નિર્ણયના પાક્કા હતા  તેથી પારિવારિક અને સામાજિક દબાણ છતાં સમાધાન કર્યું ન હતું.

 તેઓ પ્રખ્યાત લાલ-બાલ-પાલ ત્રિપુટી (લાલા લાજપત રાય, બાલગંગાધર તિલક અને બિપીન ચંદ્ર પાલ) નો ભાગ હતા. આ ત્રિપુટીએ તેમના તીક્ષ્ણ પ્રહારોથી બ્રિટીશ શાસનનું હૃદય હચમચાવી નાખ્યું. 

બિપિનચંદ્ર પાલ રાષ્ટ્રવાદી નેતા હોવા ઉપરાંત શિક્ષક, પત્રકાર, લેખક અને ઉત્તમ વક્તા પણ હતા. 

તેમને ભારતમાં ક્રાંતિકારી વિચારોના પિતા પણ માનવામાં આવે છે.

તેમણે 1905 ના બંગાળના વિભાજનના વિરોધમાં બ્રિટીશ શાસન સામેના આંદોલનમાં મોટું યોગદાન આપ્યું હતું, જેને મોટા પાયે લોકોનું સમર્થન મળ્યું હતું. 

લાલ-બાલ-પાલની આ ત્રિપુટીને સમજાયું કે વિદેશી ઉત્પાદનોને કારણે દેશનું અર્થતંત્ર કથળી રહ્યું છે અને લોકોનું કામ પણ છીનવાઈ રહ્યું છે. તેમના 'ગરમ' વિચારો માટે જાણીતા, પાલે સ્વદેશી ચળવળને પ્રોત્સાહન આપ્યું અને બ્રિટનમાં ફિનિશ્ડ પ્રોડક્ટ્સનો બહિષ્કાર, માન્ચેસ્ટર મિલોમાં બનાવેલા કપડાંથી દૂર રહેવું અને ઔદ્યોગિક અને વ્યાપારી સંસ્થાઓમાં હડતાલ જેવા હથિયારોથી બ્રિટીશ શાસનને મારી નાખ્યું.


'ગરમ દળ' એ રાષ્ટ્રીય ચળવળના પ્રારંભિક વર્ષોમાં મહત્વની ભૂમિકા ભજવી હતી કારણ કે તે આંદોલનને નવી દિશા આપે છે અને લોકોમાં જાગૃતિ વધે છે. 

બિપિન ચંદ્ર પાલે રાષ્ટ્રીય ચળવળ દરમિયાન સામાન્ય લોકોમાં જાગૃતિ લાવવામાં મહત્વની ભૂમિકા ભજવી હતી. તેમનું માનવું હતું કે 'નરમ પક્ષ' નું હથિયાર 'પ્રાર્થના-અરજી' દ્વારા સ્વરાજ હાંસલ થવાનું નથી, પરંતુ સ્વરાજ માટે વિદેશી શાસનને ભારે ફટકો પડશે. તેથી જ તેમને સ્વતંત્રતા આંદોલનમાં 'ક્રાંતિકારી વિચારોના પિતા' તરીકે ઓળખવામાં આવે છે.

1886 માં તેઓ કોંગ્રેસ પાર્ટીમાં જોડાયા. 1887 માં કોંગ્રેસના મદ્રાસ સત્રમાં, તેમણે બ્રિટિશ સરકાર દ્વારા અમલમાં મુકાયેલા 'આર્મ્સ એક્ટ' ને તાત્કાલિક દૂર કરવાની માંગ કરી હતી કારણ કે આ કાયદો ભેદભાવપૂર્ણ હતો. તેઓ પ્રખ્યાત લાલ-બાલ-પાલ ત્રિપુટી (લાલા લાજપત રાય, બાલગંગાધર તિલક અને બિપીન ચંદ્ર પાલ) નો ભાગ હતા. ત્રણેયે ક્રાંતિકારી લાગણીઓને બળ આપ્યું અને પોતે પણ ક્રાંતિકારી પ્રવૃત્તિઓમાં ભાગ લીધો. પાલ અને ઓરોબિંદો ઘોષે એક રાષ્ટ્રવાદને પ્રોત્સાહન આપ્યું જેના આદર્શો પૂર્ણ સ્વરાજ, સ્વદેશી, વિદેશી માલસામાનનો બહિષ્કાર અને રાષ્ટ્રીય શિક્ષણ હતા.


બિપિન ચંદ્ર પાલે સ્વદેશી, વિદેશી માલનો બહિષ્કાર અને રાષ્ટ્રીય શિક્ષણ જેવા કાર્યક્રમો દ્વારા રાષ્ટ્રીય આંદોલનને આગળ ધપાવ્યું. તેમનું માનવું હતું કે આમ કરવાથી ગરીબી અને બેરોજગારી દૂર થશે.


તેને બ્રિટીશ શાસનમાં જરાય વિશ્વાસ નહોતો અને તે માનતો હતો કે વિદેશી શક્તિને આજીજી અને અસહકાર જેવા હથિયારોથી હરાવી શકાય નહીં. આ કારણસર તેમને ગાંધીજી સાથે વૈચારિક મતભેદો હતા. તેઓ તેમના જીવનના છેલ્લા કેટલાક વર્ષોમાં કોંગ્રેસથી અલગ થઈ ગયા હતા.


પાલે ક્રાંતિકારી સામયિક 'બંદે માતરમ' ની સ્થાપના પણ કરી હતી. સ્વદેશી ચળવળ પછી તિલકની ધરપકડ અને અંગ્રેજોની દમનકારી નીતિ બાદ તેઓ ઈંગ્લેન્ડ ગયા. ત્યાં ગયા પછી, તેઓ ક્રાંતિકારી વિચારધારા 'ઇન્ડિયા હાઉસ' (જેની સ્થાપના શ્યામજી કૃષ્ણ વર્માએ કરી) માં જોડાયા અને 'સ્વરાજ' મેગેઝિનનું પ્રકાશન શરૂ કર્યું. જ્યારે ક્રાંતિકારી મદનલાલ ધિંગરાએ 1909 માં કર્ઝન વાઈલીની હત્યા કરી ત્યારે 'સ્વરાજ' બંધ થઈ ગયું અને તેમને લંડનમાં ઘણી સમસ્યાઓનો સામનો કરવો પડ્યો. આ ઘટના બાદ બિપીન ચંદ્ર પાલે પોતાની જાતને આતંકવાદી વિચારધારાથી દૂર કરી.


તેમણે વંદે માતરમ રાજદ્રોહ કેસમાં ઓરોબિંદો ઘોષ સામે જુબાની આપવાનો ઇનકાર કર્યો હતો જેના કારણે તેમને 6 મહિનાની સજા ફટકારવામાં આવી હતી.


તેમણે ઘણા પ્રસંગોએ મહાત્મા ગાંધી જેવા નેતાઓની ટીકા પણ કરી અને તેમના મંતવ્યોનો વિરોધ પણ કર્યો. 1921 માં ગાંધીજીની ટીકા કરતા તેમણે કહ્યું, "તમારા વિચારો તાર્કિક નથી પણ જાદુ પર આધારિત છે".


રચનાઓ અને સંપાદન

ક્રાંતિકારી હોવાની સાથે, બિપિન એક કુશળ લેખક અને સંપાદક પણ હતા. તેમણે ઘણી રચનાઓ પણ કરી અને અનેક સામયિકોનું સંપાદન કર્યું.

તેમણે માત્ર 22 વર્ષની ઉંંમરે સાપ્તાહિક 'પરિદર્શક' શરૂ કર્યું હતું.

તેમણે સ્વરાજને ફેલાવવા માટે ઘણા સામયિકો, સાપ્તાહિક અને પુસ્તકો પ્રકાશિત કર્યા. તેમના મુખ્ય પુસ્તકોમાં 'રાષ્ટ્રીયતા અને સામ્રાજ્ય', 'ભારતીય રાષ્ટ્રવાદ', 'સ્વરાજ અને વર્તમાન પરિસ્થિતિ', 'ધ સ્પિરિટ ઓફ ઇન્ડિયા', 'ધ બેસિસ ઓફ સોશિયલ રિફોર્મ', 'હિંદુ ધર્મ' અને 'ધ ન્યૂ સ્પિરિટ' નો સમાવેશ થાય છે. તેઓ ડેમોક્રેટ, સ્વતંત્ર અને અન્ય ઘણા સામયિકોના તંત્રી પણ હતા. તેમણે 'પરિદર્શક', 'ન્યુ ઇન્ડિયા', 'બંદે માતરમ' અને 'સ્વરાજ' જેવા સામયિકો પણ શરૂ કર્યા. તેઓ કલકત્તામાં બંગાળ જાહેર અભિપ્રાયના સંપાદકીય સ્ટાફમાં પણ હતા.


ભારતીય રાષ્ટ્રવાદ

નાસ્તિકતા અને સામ્રાજ્ય

સ્વરાજ અને વર્તમાન પરિસ્થિતિ

સુધારણાનો આધાર

ભારતનો આત્મા

નવી ભાવના

હિન્દુ ધર્મમાં અભ્યાસ

રાણી વિક્ટોરિયા - જીવનચરિત્ર



તેમણે લેખક અને પત્રકાર તરીકે લાંબા સમય સુધી કામ કર્યું.

મુલાકાતી (1880)

બંગાળ જાહેર અભિપ્રાય (1882)

લાહોર ટ્રિબ્યુન (1887)

નવું ભારત (1892)

સ્વતંત્ર, ભારત (1901)

બંદેમાત્રમ (1906, 1907)

સ્વરાજ (1908-1911)

ધ હિન્દુ રિવ્યુ (1913)

ડેમોક્રેટ (1919, 1920)

બંગાળી (1924, 1925)

મૃત્યુ

20 મે 1932 ના રોજ આ મહાન ક્રાંતિકારીનું કોલકાતામાં અવસાન થયું. તે 1922 ની આસપાસ રાજકારણથી લગભગ અલગ થઈ ગયા હતા અને મૃત્યુ સુધી ત્યાં રહ્યો.

31 July, 2021

અમૃત મહોત્સવ ક્વીઝ

 અમૃત મહોત્સવ ક્વીઝ

ભારતની આઝાદીના 75 વર્ષ નિમિત્તે 75 ક્વીઝ


ભારતને સ્વતંત્રતા અપાવવા કેટલાય ક્રાંતિકારીઓ અને સ્વાતંત્ર્ય સેનાનીઓએ પોતનું જીવન ખર્ચ્યુ છે, ફાંસીના માંચડે ચડી ગયા, ભૂખ હડતાલ કરી, અન્યાયનો વિરોધ કર્યો, ઘણા આંદોલનો કર્યા, જેલવાસ ભોગવ્યા તેઓના અથાગ મહેનતથી ભારત દેશ સ્વતંત્ર થયો છે

તો આપણે  તેમનું ઋણ ઉતારવા તેમના જીવનને જાણીએ અને સમજીએ.

વિશેષદિન ક્વીઝ ગૃપ, જ્ઞાનધારા ગૃપ અને ટીમ મંથન ગૃપ દ્વારા ભારતની સ્વતંત્રતાના 75 વર્ષ (અમૃત મહોત્સવ) નિમિત્તે

 "જરા યાદ કરો કુરબાની" 

ટાઇટલ સાથે  1 જુન 2021 થી 15 ઓગસ્ટ 2021 સુધી 75 ક્વીઝનું આયોજન કર્યુ છે.

જેમા ક્રાંતિકારીઓ, સ્વાતંત્ર્યસેનાનીઓ અને સમાજ સુધારકના જીવન વિશેની 75 ક્વીઝ બનાવેલ છે.

આ ક્વીઝ રમવા માટે નીચે આપેલ ફોટા પર ક્લિક કરવી.


અથવા નીચે આપેલ બ્લુ લિંક પર ક્લિક કરવી.



આયોજક:


Shailendrasinh Gohil
      Quiz Admin
વિશેષદિન ક્વીઝ ગૃપ &
Assi.Teacher
Shree Dhrupka Primary School
Ta. shihor, Dist.Bhavnagar
State:Gujarat
મો, 9016166584



સહયોગ/લેખન/માર્ગદર્શન

પ્રા. ડો. રાજેશ આર. કગરાણા
શ્રી એમ.સી.રાઠવા આર્ટસ કોલેજ,
સંસ્કૃત વિભાગ,
પાવીજેતપુર.
જ્ઞાનધારા કન્વીનર


શૈલેષકુમાર એન. પ્રજાપતિ
National motivator of 
Team Manthan-Gujarat