મહિનામા આવતા મહત્વના દિવસોની યાદી

સુવિચાર

"જો તમારી અંદર પ્રતિભા હોય તો તમે જરૂર સફળ થશો પછી ભલે પરિસ્થિતીઓ કેટલી પણ વિપરીત કેમ ન હોય તે તમને સફળતાની ઉડાન ભરવાથી ક્યારેય રોકી શકશે નહી"

18 August, 2021

પેશ્વા બાજીરાવ પ્રથમ

 પેશ્વા બાજીરાવ પ્રથમ

(મરાઠા સામ્રાજ્યના દ્વીતીય પેશ્વા)

(મરાઠા સામ્રાજ્યના મહાન સેનાપતિ, અદ્વિતિય અને અપરાજ્ય યોદ્ધા)


પુરુનામ: 
पंतप्रधान श्रीमंत पेशवा बाजीराव बल्लाल बालाजी भट

જન્મતારીખ: 18 ઓગસ્ટ 1700

પિતાનું નામ: બાલાજી વિશ્વનાથ

માતાનું નામ: રાધાબાઇ

પત્નીનું નામ: કાશીબાઇ (પહેલી પત્ની) ,મસ્તાની (બીજી પત્ની)

અવશાન: 28 એપ્રિલ 1740

અન્ય નામ: બાજીરાવ બલ્લાલ, ઘોરલે બાજીરાવ

શાસન કાળ: 1720 થી 1740



પેશવા બાજીરાવ,, મરાઠા સામ્રાજ્યના મહાન સેનાપતિ હતા. તે મરાઠા સામ્રાજ્યના એકમાત્ર અપરાજિત યોદ્ધા હતા જેમને ક્યારેય યુદ્ધમાં હારનો સામનો કરવો પડ્યો ન હતો. તે મરાઠા પેશવાઓમાં તમામ નવ પેશવોમાં શ્રેષ્ઠ માનવામાં આવે છે. બાજીરાવ મહાન શિવજીના પૌત્ર છત્રપતિ શાહુજીના પેશવા હતા. બાલાજી વિશ્વનાથના પુત્ર પેશવા બાજીરાવ પ્રથમએ પોતાની રણનીતિના બળ પર મરાઠા સામ્રાજ્યનો ઘણો વિસ્તાર કર્યો હતો. 18 મી સદીનો આ યોદ્ધા મુગલોને પણ પડકારવામાં સફળ રહ્યો હતો.

ભારતના ઇતિહાસમાં શિવાજી અને મહારાણા પ્રતાપ પછી, મુઘલોની શક્તિને પડકાર આપનાર કોઇ હોય તો તે બાજીરાવ હતા.

 "હિન્દુ પદ પાદશાહી" નો સિદ્ધાંત પણ ભારતમાં પ્રથમ વખત બાજીરાવે આપ્યો હતો.

 17મી સદીના ઉત્તરાર્દ્ધામાં લગભગ આખું ભારત મુઘલ ઔરંગઝેબના ઝંડા નીચે આવી ગયું હતું. માત્ર દક્ષિણના મરાઠા જ મુઘલ સામ્રાજ્ય સામે લાંબા સમય સુધી પોતાનું રાજ કાયમ રાખવામાં સફળ રહ્યા હતા

 શિવાજી મહારાજે ઔરંગઝેબના સમયમાં એક એવું રાજ્ય બનાવ્યું, જે મહારાષ્ટ્રના લોકોની મહત્ત્વકાંક્ષાઓને પૂરું કરતું હોય. તેના મૂળ એટલાં ઊંડા અને મજબૂત હતાં કે 1680માં શિવાજીના નિધન તથા 1688માં તેમના પુત્ર સંભાજીની હાર તથા તેમની ઘાતકી હત્યા બાદ પણ મરાઠાઓની પાસે રાજ સિંહાસન નહોતું, ના સેના હતી, ના કોઈ રાજકોશ હતો, ત્યારે પણ મહારાષ્ટ્રે છત્રપતિ રાજારામ અને પછી તેમની વિધવા તારાબાઈના નેતૃત્તવમાં 20 વર્ષ સુધી મુઘલો સામે સંઘર્ષ કર્યો હતો. આ સંઘર્ષ વાસ્તવમાં એક જનયુદ્ધ હતું અને તે મહારાષ્ટ્રના જનતા લડી રહી હતી. આનો અવાજ એટલો પ્રભાવશાળી હતો કે 1707માં ઔરંગઝેબનું મોત થયું અને છત્રપતિ શાહુ તથા પેશવા બાલાજી વિશ્વનાથની જુગલબંદીએ મરાઠા રાજકીય સત્તાનું પુનરુત્થાન કર્યું હતું.

છત્રપતિ શિવાજી મહારાજે પોતાની શક્તિ અને સૂઝબૂઝ ભરી યુદ્ધનીતિથી એક મોટા ભૂભાગને મુગલોથી મુક્ત કરાવી દીધો હતો. ત્યારબાદ શિવાજીના આ સ્વરાજ્યને ટકાવી રાખવામાં સૌથી વધુ યોગદાન રહ્યું હોય તો તે છે બાજીરાવ પેશ્ર્વાનું

મરાઠા સામ્રાજ્યના પ્રધાનમંત્રીઓને પેશવા (મરાઠી: पेशवे ) કહેવામાં આવતા હતા. પેશવા રાજાના સલાહકાર પરિષદ અષ્ટપ્રધાન પૈકી પ્રમુખ (મુખ્ય) ગણાતા હતા. રાજા પછીનું પેશવાનું સ્થાન રહેતું. શિવાજીના અષ્ટપ્રધાન મંત્રીમંડળના વડાપ્રધાન અથવા વજીર સમાન હોદ્દો (પદ) ગણવામાં આવતો હતો. 'પેશવા' ફારસી શબ્દ છે જેનો અર્થ થાય છે



બાજીરાવનો જન્મ ૧૮ ઑગસ્ટ ૧૭૦૦માં હુબેર ગામે થયો હતો. તેમના દાદા વિશ્વનાથ ભટ્ટે શિવાજી મહારાજ સાથે યુદ્ધમાં ભાગ લીધો હતો. બાજીરાવના પિતા બાલાજી વિશ્વનાથ પણ છત્રપતિ શાહુજી મહારાજના પેશ્વા હતા. તેમની વીરતા અને પરાક્રમોનાં બળથી જ શાહુજીએ મુગલો અને અન્ય વિરોધીઓને માત આપી સ્વરાજ્યનો વિસ્તાર કર્યો હતો.*
નાનો બાજીરાવ પણ દાદા અને પિતાને પગલે રાજનીતિમાં કુશળ બનવા લાગ્યો.


જ્યારે છ વર્ષની ઉંમરે તેના ઉપનયન સંસ્કારની વેળાએ તેને મનગમતી ભેટ પસંદ કરવાનું તેમને કહેવામાં આવ્યું તો નાના બાજીરાવે તલવાર પસંદ કરી.

છત્રપતિ શાહુજીએ એક વખત ખુશ થઈ મોતીઓનો હાર આપ્યો, તો તેના બદલામાં બાજીરાવે સારા ઘોડાની માંગણી કરી અને અશ્વ શાળામાંના સૌથી તોફાની અને અવ્વલ ભાગતા ઘોડાને પસંદ કર્યો.

બાજીરાવ પેશ્વાના ચાર ઘોડા હતા જેના નામ નીલા ગંગા, સારંગા અને ઔલખ હતા.


મા,ત્ર ૧૪ વર્ષની કિશોર વયે તો બાજીરાવ યુદ્ધોમાં પ્રત્યક્ષ ભાગ લેવા લાગ્યા હતા.

એક વખત તો ૫૦૦૦ ફૂટની ખતરનાક ઉંચાઈ પર આવેલા પાડવગઢ કિલ્લા પાછળથી ચડીને તેના પર કબજો કરી લીધો હતો.

ત્યાર બાદ તરત જ તેમણે એક નૌસૈનિક અભિયાનમાં પોર્ટુગિઝોને પણ પાણી પીવડાવી દીધું.

તેથી ખુશ થઈ શાહુજીએ બાજીરાવને ‘સરદાર’ની ઉપાધી આપી.

૨ એપ્રિલ, ૧૭૨૦માં બાજીરાવના પિતા વિશ્વનાથનું નિધન બાદ ૧૭ એપ્રિલ, ૧૭૨૦માં માત્ર ૨૦ વર્ષની ઉંમરમાં જ તેઓને પેશ્વા બનાવી દેવામાં આવ્યા.

પેશ્વા બન્યા કે તરત જ તેઓએ હૈદરાબાદના નિઝામને ધૂળ ચટાવી ત્યારબાદ માળવાના દાઉદખાન, ઉજ્જૈનના મુગલ સરદાર દયાબહાદુર, ગુજરાતના મુસ્તાકઅલી, ચિત્રદુર્ગના મુસ્લિમ અધિપતિ અને શ્રીરંગપટ્ટનમનાં સાહુલ્લા ખાનને યુદ્ધમાં હરાવી ચારેય તરફ ભગવો ધ્વજ લહેરાવી દીધો.

બીજા વિશ્વ યુદ્ધમાં પ્રસિદ્ધ જર્મન સેનાપતિ રોમેલને પરાજિત કરનાર અંગ્રેજ જનરલ માઉટગેરી એ જે યુદ્ધને વિશ્વના સાત શ્રેષ્ઠ યુદ્ધોમાં ગણાવ્યું છે, તે પાલખિંડના ભીષણ યુદ્ધમાં દિલ્હીના બાદશાહના વઝીર નિઝામુલ્કને બાજીરાવે ધૂળ ચાટતો કરી દીધો હતો. આ યુદ્ધ બાદ બાજીરાવની ધાક સમગ્ર ભારતમાં ફેલાઈ ગઈ.

તેઓએ વયોવૃદ્ધ છત્રસાલની મોહમ્મદખાં બંગસ સામેના યુદ્ધમાં મદદ કરી બંગસખાંનાં અત્યાચારથી તેને બચાવ્યો હતો.

હમેશા અજેય રહેલ બાજીરાવ પોતાના પારિવારિક કલેશ અને આંતરિક રાજનીતિથી હંમેશા પરેશાન રહ્યા.

જ્યારે નાદિરશાહ સામે યુદ્ધ કરવા તે દિલ્હી તરફ કૂચ કરી રહ્યા હતા ત્યારે માર્ગમાં નર્મદાને કિનારે રાવેરખેડી નામના સ્થળે ગરમી અને લૂ ને કારણે તેઓનું નિધન થયું.

તે વખતે આ બહાદુર યોદ્ધાની ઉંમર હતી માત્ર ૪૦ વર્ષ અને તારીખ હતી ૨૮ એપ્રિલ, ૧૭૪૦ પૂના સ્થિત શનિવારવાડા સ્થિત વિશાળ રાજ મહેલ આજે પણ બાજીરાવની શૌર્ય ગાથાઓ વર્ણવતો અડીખમ ઉભો છે.

*👉 જીવન પ્રસંગ :- બાજીરાવ પેશ્વા અને ખેડૂત*
*બાજીરાવ પેશ્વા મરાઠા સૈન્યના એક બાહોશ અને મહાન સેનાપતિ હતા. એક વાર તેઓ અનેક યુદ્ધોમાં ઝળહળતી જીત મેળવી પોતાની રાજધાનીમાં પાછા ફરી હતા. સતત કૂચને કારણે સૈન્ય થાકી ગયું હતું. રસ્તામાં તેઓ સૈન્ય સાથે માળવામાં વિશ્રામ કરવા રોકાયા. સૈનિકો થાક્યા હતા અને ભૂખના કારણે વ્યાકુળ હતા. વળી, તેઓની પાસે ખાવા માટે પૂરતી સામગ્રી પણ નહોતી.*
*બાજીરાવને આ પરિસ્થિતિની જાણ થતાં તેમણે સૈન્યના એક અમલદારને બોલાવ્યો. તેને હુકમ આપતાં કહ્યું , ‘‘સો સૈનિકોને લઈ હમણાં ને હમણાં ગામ તરફ જાઓ અને જે ખેતરમાં અનાજ પાક્યું હોય તે કાપીને છાવણીમાં લઈ આવો. આપણા સૈનિકો ભૂખ્યા છે.’’ સો સૈનિકોને લઈ અમલદાર ગામ તરફ ઊપડ્યો. રસ્તામાં તેમને એક ખેડૂત મળી ગયો. અમલદારે ખેડૂતને પૂછ્યું, ‘‘તું અહીંનો રહેવાસી છે ?’’ ‘‘હા.’’ ખેડૂતે જણાવ્યું. અમલદારે કહ્યું, ‘‘તો પછી આ વિસ્તારનું સૌથી મોટું ખેતર જ્યાં હોય ત્યાં તું અમને લઈ જા.’’ ખેડૂત તેમને એક મોટા ખેતરમાં લઈ ગયો. પાકથી લહેરાતું ખેતર જોઈ અમલદારે સૈનિકોને હુકમ કર્યો, ‘‘જાઓ, અનાજ લણી લઈ પોતપોતાના કોથળામાં અનાજ ભરી લો.’’ અમલદારનો આવો હુકમ સાંભળી પેલા ખેડૂતે અમલદારને વીનવતાં કહ્યું, ‘‘મહારાજ, આ ખેતરમાં ઊભા મોલને લણશો નહિ. ચાલો, હું તમને બીજા એક ખેતરમાં લઈ જાઉં, જ્યાં લણવા માટે પાક એકદમ તૈયાર છે.’’ તેથી અમલદાર અને સૈનિકો તે ખેડૂત સાથે એક બીજા ખેતરમાં ગયા. એ ખેતર થોડું વધારે દૂર હતું.*
*એ અગાઉના ખેતર કરતાં નાનું પણ હતું. ખેડૂતે અમલદારને કહ્યું, ‘‘મહારાજ, આ ખેતરમાંથી તમારે જોઈએ તેટલું અનાજ લણી લો.’’ ખેતર જોતાં જ અમલદાર ગર્જ્યો, ‘‘અલ્યા, તેં અમને આટલે દૂર સુધી દોડાવ્યા તે આ નાનકડા ખેતરને લણવા? આ તો પેલા ખેતર કરતાં ઘણું નાનું છે !’’ ખેડૂતે નમ્રતાપૂર્વક ઉત્તર આપ્યો, ‘‘મહારાજ, એ ખેતર મારું નહોતું, બીજાનું હતું. આ ખેતર મારું છે. તેથી હું તમને અહીં લઈ આવ્યો છું.’’ ખેડૂતનો ખુલાસો સાંભળી અમલદારનો ગુસ્સો ઠંડો પડ્યો. તે ખેતરને લણ્યા વગર મારતે ઘોડે પેશ્વા પાસે પહોંચ્યો અને તેમને બધી વાત કહી. બાજીરાવ પેશ્વાને પણ પોતાની ભૂલ સમજાઈ.*
*પેશ્વા ખેડૂતના ખેતરમાં જાતે આવ્યા. તેમણે ખેડૂતને અનાજના મૂલ જેટલી સોનામહોરો આપી અને તેના ખેતરમાંથી પાક લણાવી છાવણીમાં લઈ આવ્યા.*

બાજીરાવ તથા મસ્તાની
મસ્તાની જેટલી લાવણ્યમયી હતી, એટલી જ વીર તથા સાહસી હતી. તે ઘોડેસવારી તથા શસ્ત્ર ચલાવવામાં માહેર હતી. બાજીરાવે પુનામાં પોતાના માટે 'શનિવારવાડા' બનાવ્યો હતો. આની બાજુમાં જ મસ્તાની માટે ભવન બનાવ્યું હતું. મસ્તાની અનેક બાબતોમાં બાજીરાવને સલાહ આપતી હતી. મસ્તાનીની સંગતમાં બાજીરાવ બ્રાહ્મણ હોવા છતાંય માંસાહાર, ધૂમ્રપાન તથા મદ્યપાન કરવા લાગ્યા હતા. તે સમયે કર્મકાંડી બ્રાહ્મણો આ બધાથી દૂર રહેતા હતા. મસ્તાની બાજીરાવની સાથે પત્ની બનીને રહેતી હતી. તેની જીવનશૈલી એક હિંદુ સ્ત્રી જેવી હતી. જોકે, આ બધું સુખમય રીતે પસાર થતું નહોતું. 
એક મુસ્લિમ માતાની દીકરી મસ્તાનીને કારણે બાજીરાવના કટ્ટર અનુદાર બ્રાહ્મણ પરિવારમાં ભયાનક કલેશ થવા લાગ્યો હતો. બાજીરાવની માતા રાધાબાઈ, પત્ની કાશીબાઈ તથા તેમના બે પુત્રોને બાજીરાવ-મસ્તાનીનું સાહચર્ય સ્વીકાર્ય નહોતું

1736ના વર્ષે જાણે પેશવા બાજીરાવ માટે સફળતાના નવા દરવાજા ખોલી દીધા. તે વર્ષે જયપુરના સવાઈ જયસિંહની ભલામણ પર મુઘલ બાદશાહે બાજીરાવને માળવાના નાયબ સુબેદાર બનાવી દીધા

બાજીરાવ પરિવારની ઉપેક્ષા અને મસ્તાનીના વિયોગ સહન ન કરી શક્યા. તેમની ઝડપથી બગડતી તબિયતથી આખો પરિવાર ચિંતિત હતો. અંતમાં મસ્તાનીને જેલમાં જ ખતમ કરી નાખવાની યોજના બનવા લાગી. 26 જાન્યુઆરીએ મસ્તાનીને પુનાના પાર્વતી બાગમાં બંદી બનાવી લેવામાં આવી. જ્યારે આ થયું ત્યારે બાજીરાવ પેશવા નિઝામના દીકરા નાસિરજંગને ગોદાવરી નદી પાસે યુદ્ધમાં ધૂળ ચટાવી રહ્યા હતા. આ દરમ્યાન મસ્તાનીને બંદી બનાવાઈ એ સમાચાર તેમનું હૃદય સહન ન કરી શક્યું અને મસ્તાનીને છોડાવી ન શકવાની તેમની બેચેનીને કારણે તેમની તબિયત સતત બગડવા લાગી. તે 5 એપ્રિલથી ખરગોન જિલ્લામાં સનાવદ પાસે નર્મદા નદીના કિનારે રાવેરખેડીમાં કેમ્પમાં હતા. 28 એપ્રિલે તેમની તબિયત વધુ ખરાબ થઇ ગઈ અને તે જ દિવસે 40 વર્ષની ઉંમરે તેમનું નિધન થયું. 

બાજીરાવે જે સ્થળે અંતિમ શ્વાસ લીધા, ત્યાં જ તેમનું સમાધિ સ્થળ છે અને થોડે દૂર નદી કિનારે જ્યાં તેમના અગ્નિ સંસ્કાર થયા હતા, ત્યાં વેદિકા બનાવેલી છે

બાજીરાવે પોતાના જીવન દરમિયાન 41 જેટલી લડાઇઓ જીતી હતી.

પેશ્વાઓનો શાસનકાળ -
*બાલાજી વિશ્વનાથ પેશ્વા (૧૭૧૪-૧૭૨૦)*
*પ્રથમ બાજીરાવ પેશ્વા (૧૭૨૦-૧૭૪૦)*
*બાલાજી બાજીરાવ પેશ્વા, ઉપનામ નાનાસાહેબ પેશ્વા (૧૭૪૦-૧૭૬૧)
*માધવરાવ બલ્લાલ પેશ્વા, ઉપનામ થોરલે માધવરાવ પેશવા (૧૭૬૧-૧૭૭૨)
*નારાયણરાવ પેશ્વા (૧૭૭૨-૧૭૭૪)*
*રઘુનાથરાવ પેશ્વા (અલ્પકાળ)*
*સવાઈ માધવરાવ પેશ્વા (૧૭૭૪-૧૭૯૫)*
*દ્વિતિય બાજીરાવ પેશ્વા (૧૭૯૬-૧૮૧૮)*
*દ્વિતિય નાનાસાહેબ પેશ્વા (હોદ્દા પર બેસી ન શક્યા)*



બળ થી શ્રેષ્ઠ છે ઝડપ અને ઝડપ થી શ્રેષ્ઠ છે બુધ્ધિ.
- પેશવા બાજીરાવ


સંજય લીલા ભણસાલી દ્વારા 2015માં બાજીરાવ અને મસ્તાનીના જીવન આધારિત હિંદી ફિલ્મ બનાવવામાં આવી છે. જેમા બાજીરાવની ભૂમિકા રણવીરસિંઘ, મસ્તાનીની ભૂમિકા દિપિકા પાદૂકોણે અને કાશીબાઇની ભૂમિકા પ્રિયંકા ચોપરાએ કરી હતી.


સોની ટી.વી પર 2017માં બાજીરાવ પેશ્વાના જીવન આધારિત "

Peshwa Bajirao"

ટી.વી.સીરીયલ શરુ થઇ હતી.


હિંદીમાં બાજીરાવ પેશ્વા વિશેનો લેખ વાંચવા નિચે આપેલ લીંક પર ક્લિક કરવી.

16 August, 2021

સુભદ્રાકુમારી ચૌહાણ

 સુભદ્રાકુમારી ચૌહાણ

(ખૂબ લડી મર્દાની વો તો ઝાંસીવાલી રાણી થી.. ગીતના લેખીકા)

ભારતની પ્રથમ મહિલા સત્યાગ્રહી



જન્મતારીખ: 16 ઓગસ્ટ 1904
જન્મ સ્થળ: નિહાલપુર, પ્રયાગરાજ(અલ્હાબાદ), ઊત્તરપ્રદેશ
પિતાનું નામ: રામનાથસિંહ ઠાકુર
પતિનું નામ: લક્ષ્મણસિંહ ચૌહાણ
અવશાન: 15 ફેબ્રુઆરી 1948 (સિવની, મધ્યપ્રદેશ)

જો ખુબ લડી મર્દાની વહ ઝાંસી વાલી રાની થી... તમને આ કવિતાની લેખિકા સુભદ્રા કુમારી ચૌહાણનું નામ યાદ જ હશે, પરંતુ તમે તેના સમગ્ર જીવન વિશે ભાગ્યે જ જાણતા હશો. સુભદ્રા કુમારી ચૌહાણ માત્ર એક કવિ જ નહીં પણ એક સ્વાતંત્ર્ય સેનાની પણ હતા. તે દેશની પ્રથમ મહિલા સત્યાગ્રહી હતા.

સુભદ્રા કુમારી ચૌહાણ મહાત્મા ગાંધીના અસહકાર આંદોલનમાં ભાગ લેનારા પ્રથમ મહિલા સત્યાગ્રહી હતા. સુભદ્રા કુમારી ચૌહાણ ઘણી વખત જેલમાં ગયા હતા

સુભદ્રાકુમારી ચૌહાણનો જન્મ નાગપાંચમના દિવસે 16 ઓગસ્ટ, 1904ના રોજ અલ્હાબાદ નજીક નિહાલપુરમાં થયો હતો. તેમના પિતા રામનાથ સિંહ જમીનદાર હતા. તેઓ અભ્યાસ અંગે પણ સભાન હતા. 
તેમણે અલ્લાહાબાદની ક્રોસ્ટવેર ગર્લ્સ કૉલેજમાં અભ્યાસ કર્યો હતો
પોતાની પ્રતિભા બતાવીને સુભદ્રાએ પણ બાળપણથી જ કવિતા પઠન કરવાનું શરૂ કર્યું હતું. તેમની પ્રથમ કવિતા 9 વર્ષની ઉંમરે પ્રકાશિત થઈ હતી, જે તેમણે લીમડાના ઝાડ પર લખી હતી.

સુભદ્રાકુમારી ચૌહાણ માત્ર ટૂંકા સમયમાં કવિતા લખી દેતા હતા. આ સાથે અભ્યાસમાં પણ તેમને ટોપર હતા. શિક્ષકો સાથે તેમના સહપાઠીઓમાં પણ તેમને પ્રિય હતા. કવિતા લખવાની પ્રક્રિયા જે બાળપણમાં શરૂ થઈ હતી, પછી જીવનભર યથાવત રહી હતી.
15 વર્ષની વયે તેમનાં લગ્ન ખંડવા-નિવાસી(મધ્ય પ્રદેશ)  અને જબલપુરના ઍડ્વોકેટ ઠાકુર લક્ષ્મણસિંહ ચૌહાણ સાથે થયેલાં. તે પણ સ્વાતંત્ર્યસૈનિક હતા. લગ્ન બાદ પણ તેમણે તેમનો અભ્યાસ ચાલુ રાખેલો.

તેમને દેશભક્તિનાં ગીતો ગાનાર તેમના પિતા ઠાકુર રામનાથસિંહ તરફથી પ્રેરણા મળેલી અને 1920–21માં તેમનાં દેશભક્તિભર્યાં કાવ્યો હિંદીના જોશીલા સાપ્તાહિક ‘કર્મવીર’માં તથા ‘સરસ્વતી’ અને ‘માધુરી’ સામયિકમાં પ્રકાશિત થયેલાં 

તેમણે મહાત્મા ગાંધીની અસહકારની ચળવળ દરમિયાન 1920માં અભ્યાસનો ત્યાગ કર્યો અને બંને પતિ-પત્નીએ રાષ્ટ્રીય આંદોલનમાં સક્રિય ભાગ લેવા માંડ્યો. આંદોલન માટેનો ફાળો ઉઘરાવતાં તેઓ ગામેગામ ઘૂમી વળ્યાં. પછી તેઓ નાગપુર ઝંડા આંદોલનમાં જોડાયાં. તેમણે પ્રથમ 1923માં અને પછી 1942માં જેલવાસ ભોગવ્યો હતો. જાતે ગિરફતાર થનાર તેઓ પ્રથમ મહિલા-સત્યાગ્રહી હતાં.

આ રાજકીય આંદોલનથી પ્રેરાઈને હૃદયનો અગ્નિ કવિતા રૂપે પ્રગટ થયો. તેમણે ‘સેનાની કા સ્વાગત’; ‘વીરોં કા કૈસા હો વસન્ત’ અને ‘ઝાંસી કી રાણી’ જેવાં અત્યંત પ્રેરણાદાયી અને દેશભક્તિપૂર્ણ કાવ્યો લખ્યાં.

 ‘ઝાંસી કી રાની’ની ગણના હિંદી સાહિત્યમાં શ્રેષ્ઠ કાવ્ય તરીકે અને અધિકતર વંચાતા અત્યંત લોકપ્રિય કાવ્યમાં થાય છે. 1931માં તેમણે ‘મુકુલ’ કાવ્યસંગ્રહ પ્રગટ કર્યો, જેને સક્સેરિયા પુરસ્કાર આપવામાં આવેલો. ‘બિખરેં મોતી’ નામક તેમના વાર્તાસંગ્રહને પણ એ જ પુરસ્કાર એનાયત કરવામાં આવ્યો હતો. બાળકો માટે પણ તેમણે કાવ્યો રચેલાં. તેમનો અન્ય વાર્તાસંગ્રહ ‘ઉન્માદિની’ (1934) અને ‘સીધેં સાદેં ચિત્ર’ તેમના મૃત્યુ બાદ પ્રગટ થયાં હતાં.

તેમની એક કવિતા 'વીરો કા કૈસા હો વસંત' છે આ રહી હિમાલય સે પુકાર હૈ ઉદધી ગરજતા બાર બાર પ્રાચી પશ્ચિમ ભૂ નભ અપાર સબ પુછ રહે હૈ દિગ-દિગન્ત વિરો કા કૈસા હો વસંત? આ ભાવના માત્ર તેમની કવિતામાં સિંચાઈ નથી. જ્યારે ગાંધીજી દેશભરમાં તેમના આંદોલન માટે હાંકલ કરી રહ્યા હતા, ત્યારે સુભદ્રાએ પણ તેમની ભાગીદારી નોંધાવી હતી. તે સ્પષ્ટ છે કે, તેમને માત્ર રાષ્ટ્રવાદી કવિ જ નહીં, પણ એક દેશભક્ત મહિલા પણ હતા.

જલિયાં વાલે બાગ મેં વસંત'માં તેમણે લખ્યું છે કે - પરિમલહિન પરાગ દાગ-સા પડા હૈ હા ! યહ પ્યારા બાગ ખૂન સે સના પડા હૈ આઓ પ્રિય ઋતુરાજ? કિંતુ ધીરે સે આના યહ હૈ શોક-સ્થાન યહાં મત શોર મચાના કોમલ બાલક મરે યહાં ગોલી ખા-ખાકર કલિયા ઉનકે લિયે ગિરાના થોડી લાકર સુભદ્રાના લગ્ન લક્ષ્મણ સિંહ સાથે નક્કી થયા હતા. લક્ષ્મણ સિંહ નાટ્યકાર હતા અને તેમણે તેમની પત્નીને તેમની પ્રતિભાને આગળ વધારવામાં હંમેશા સહયોગ કર્યો હતો. તેમને સાથે મળીને કોંગ્રેસ માટે કામ કર્યું હતું. સુભદ્રા મહિલાઓની વચ્ચે જતા અને તેમને સ્વદેશી અપનાવવા અને તમામ સંકુચિત માનસિકતા છોડવા માટે પ્રેરિત કરતા હતા.

તેમણે ત્રણ વાર્તા સંગ્રહો લખ્યા હતા, જેમાં બિખરે મોતી, ઉન્માદિની અને સીધે સાદે ચિત્ર નો સમાવેશ થાય છે. કાવ્ય સંગ્રહમાં મુકુલ, ત્રિધારા વગેરેનો સમાવેશ થાય છે. તેમની પુત્રી સુધા ચૌહાણે પ્રેમચંદના પુત્ર અમૃત રાય સાથે લગ્ન કર્યા છે, તેમણે તેમની માતાનું જીવનચરિત્ર 'મિલે તેજ સે તેજ' લખ્યું છે.

ભારતીય રાષ્ટ્રીય ચળવળના સહભાગી તરીકે તેમને તેમના પ્રભાવશાળી લેખન અને કવિતાઓનો ઉપયોગ અન્ય લોકોને પ્રેરિત કરવા માટે હથિયાર તરીકે કર્યો હતો. તેમના આર્ટીકલ્સમાં તેમણે ભારતની આઝાદીની ચળવળ દરમિયાન ભારતીય મહિલાઓને પડતી મુશ્કેલીઓ અને પડકારોનું નિરૂપણ કર્યું હતું.

તેમણે 4 6 જેટલી કહાનિયા લખી છે, જ્યારે 2 કવિતા સંગ્રહ અને 3 કથા સંગ્રહ લખ્યા છે.

ચૌહાણે હિન્દીની ખડીબોલી બોલીમાં લખ્યું હતું. તેમને બાળકો માટે કવિતાઓ અને સમાજના મધ્યમ વર્ગના જીવન પર આધારિત કેટલીક ટૂંકી વાર્તાઓ પણ લખી છે. તેમના અનુકરણીય કાર્યના સન્માનમાં ભારતીય તટરક્ષક જહાજનું નામ તેમના નામ પરથી રાખવામાં આવ્યું હતું. મધ્યપ્રદેશ સરકારે જબલપુરની મ્યુનિસિપલ કોર્પોરેશન કચેરી સમક્ષ તેની પ્રતિમા મૂકવામાં આવી હતી.

15 ફેબ્રુઆરી, 1948ના રોજ મધ્યપ્રદેશમાં સિવની પાસે એક કાર- અકસ્માતમાં તેમનું અવસાન થયું હતું.

 તેમને પોતાના પ્રિય મૃત્યુ વિશે કહેતા હતા કે, મને મૃત્યુ બાદ પણ પૃથ્વી છોડવાની ઇચ્છા નથી. મારી સમાધિ એવી રીતે બનાવજો કે જેની આસપાસ મેળો ભરાતો હોય, બાળકો રમતા રહેતા હોય, સ્ત્રીઓ ગાતી અને ત્યાં હંમેશા કોલાહલ રહેતી હોય.



ગુગલ દ્વારા 16 ઓગસ્ટ 2021ના રોજ તેમની 117મી જન્મજયંતિ એ ડુડલ બનાવવામાં આવ્યું હતું.


ભારત સરકારના ટપાલ વિભાગ દ્વારા 1976માં ટપાલ ટિકિટ બહાર પાડવામાં આવી હતી.

1930માં તેમનો પ્રથમ કાવ્ય સંગ્રહ  "મુકુલ" પ્રકાશિત થયો હતો, આ ઉપરાંત 1931માં બીખરે મોતી,  1934માં ઉન્માદિની,  1947માં શીધે સાદે ચીત્ર પ્રકાશિત થયા હતા. 

सुभद्रा कुमारी चौहान हिंदी साहित्य की एक जगमगाती किरण हैं जिन्होंने साहित्य को 'ख़ूब लड़ी मर्दानी वह तो झांसी वाली रानी थी' जैसी कविताएं लिखकर रौशन किया। सुभद्रा जी के काव्य से पेश हैं चुनिंदा कविताएं
 

देव! तुम्हारे कई उपासक कई ढंग से आते हैं 
सेवा में बहुमूल्य भेंट वे कई रंग की लाते हैं 

धूमधाम से साज-बाज से वे मंदिर में आते हैं 
मुक्तामणि बहुमुल्य वस्तुऐं लाकर तुम्हें चढ़ाते हैं 

मैं ही हूँ गरीबिनी ऐसी जो कुछ साथ नहीं लायी 
फिर भी साहस कर मंदिर में पूजा करने चली आ

झांसी की रानी

सिंहासन हिल उठे राजवंशों ने भृकुटी तानी थी,
बूढ़े भारत में भी आई फिर से नयी जवानी थी, 
गुमी हुई आज़ादी की कीमत सबने पहचानी थी, 
दूर फिरंगी को करने की सबने मन में ठानी थी। 

चमक उठी सन सत्तावन में, वह तलवार पुरानी थी, 
बुंदेले हरबोलों के मुँह हमने सुनी कहानी थी, 
खूब लड़ी मर्दानी वह तो झाँसी वाली रानी थी

परिचय

ललित-कलित कविताएं।
चाहो तो चित्रित कर दूँ 
जीवन की करुण कथाएं॥

सूना कवि-हृदय पड़ा है, 
इसमें साहित्य नहीं है।
इस लुटे हुए जीवन में, 
अब तो लालित्य नहीं है

फूल के प्रति

डाल पर के मुरझाए फूल!
हृदय में मत कर वृथा गुमान।
नहीं है सुमन कुंज में अभी
इसी से है तेरा सम्मान॥

मधुप जो करते अनुनय विनय
बने तेरे चरणों के दास।
नई कलियों को खिलती देख
नहीं आवेंगे तेरे पास॥

सहेगा कैसे वह अपमान?
उठेगी वृथा हृदय में शूल।
भुलावा है, मत करना गर्व
डाल पर के मुरझाए फूल॥

वीरों का कैसा हो वसंत

आ रही हिमालय से पुकार
है उदधि गरजता बार बार
प्राची पश्चिम भू नभ अपार;
सब पूछ रहें हैं दिग-दिगन्त
वीरों का कैसा हो वसंत

फूली सरसों ने दिया रंग
मधु लेकर आ पहुंचा अनंग
वधु वसुधा पुलकित अंग अंग;
है वीर देश में किन्तु कंत
वीरों का कैसा हो वसंत

साभार- कविताकोश 

14 August, 2021

દેશભક્તિ ફિલ્મ અને ગીતો

 દેશભક્તિ ફિલ્મ અને ગીતો


દેશ ભક્તિ અને આપણા ફિલ્મી સર્જકોનો નાતો વર્ષો પૂરાણો છે.

 દેશમાં આઝાદીની ચળવળ શરૃ થઇ કે તરત જ આપણા ફિલ્મ સર્જકોએ દેશભક્તિ પર આધારિત ફિલ્મો બનાવી લોકોમાં દેશ દાઝની જ્વાળા ફેલાવાનો પ્રયાસ શરૃ કર્યો હતો.


પ્યારા વતન', 'વતન ફરોશ', 'વતન કી પુકાર', 'સ્વર્ગ સે સુંદર દેશ હમારા' જેવી ઘણી ફિલ્મો તે જમાનામાં બની હતી આઝાદી પછી પણ દેશભક્તિનો જુવાળ ઓસર્યો નથી. બોલીવૂડનો ઇતિહાસ દેશ ભક્તિના રંગથી રંગાઇ ગયેલો જોવા મળશે.


આઝાદીના અમર લડવૈયા શહિદ ભગતસિંહની વાત કરીએ તો અત્યાર સુધી શહિદ ભગતસિંહ પર ઘણી ફિલ્મો બની છે. ૧૯૬૩માં રિલિઝ થયેલી 'શહિદ ભગતસિંહ'માં શમ્મી કપૂરે ભગતસિંહનું પાત્ર ભજવ્યું હતું. હુશ્નરામ ભગતરામના સંગીતમાં બધ્ધ થયેલા દેશ ભક્તિના ગીતોએ ભારતની જનતાને દેશ પ્રેમમાં ઝબોળી નાખી હતી.

૧૯૬૫માં મનોજકુમારે ભગતસિંહના જીવન આધારિત  'શહીદ' બનાવી આ ફિલ્મે તે જમાનામાં ઘણી લોકપ્રિયતા મેળવી હતી પ્રેમ ધવનના સંગીતમાં બદ્ધ થયેલા ગીતોએ પણ ઘણી ધૂમ મચાવી હતી. આ પછી 'મિ. ભારત'નું બિરુદ મેળવનાર મનોજકુમાર દર્શકોને 'ઉપકાર', 'પૂરબ ઔર પશ્ચિમ', 'ક્રાંતિ', 'રોટી કપડા ઔર મકાન' જેવી દેશ ભક્તિ પર આધારિત ઘણી ફિલ્મો આપી અને આ ફિલ્મોએ ઘણી લોકપ્રિયતા મેળવી હતી.

'મેરા ભારત મહાન' તેમજ 'જય જવાન જય કિસાન' જેવા સૂત્રોએ લોકપ્રિય બનાવવા પાછળ મિ. ભારતનો ફાળો નાનોસૂનો સમજવાની ભૂલ થઇ શકે તેમ નથી

દેશ ભક્તિ પર આધારિત ગીતોની વાત આવે છે ત્યારે અય મેરે વતન કે લોગો ગીત યાદ આવ્યા વિના રહેતું નથી, આ ઉપરાંત 'ઝીરો દિયા મેરે ભારતને...' ગીત દ્વારા મનોજ કુમારે પણ એનઆરઆઇઓને આપણાં દેશની બુધ્ધિમત્તાનો પરિચય આપી દીધો હતો.

'હકીકત', 'બોર્ડર', 'એલએસી' જેવી યુદ્ધ ફિલ્મો દ્વારા  પણ દેશ પ્રેમના જલવા જોવા મળ્યા હતા. દેશની આઝાદી માટે પ્રાણની આહુતિ આપનાર  લોકોને અંજલિ આપવાનો આથી શ્રેષ્ઠ માર્ગ કયો મળવાનો છે?

'હકીકત'ના કર ચલે હમ ફિદા જાનોંતન સાથિયો' ગીતે દર્શકોની આંખમાં અશ્રુઓની ધારા વર્ષાવવામાં સફળતા મેળવી હતી

લગાન: જે 15 જુન 2001માં રીલીઝ થઇ હતી.


મંગળ પાંંડે:ધ રાઇઝીંગ :- જે 12 ઓગસ્ટ 2005ના રોજ રિલિઝ થઇ હતી.



શહિદ: જે 1 જાન્યુઆરી 1965ના રોજ રિલિઝ થઇ હતી જેમા મનોજકુમારે ભગતસિંહનો અભિનય કર્યો હતો.


ઉપકાર (1967)


શહિદ


ક્રાંતિ




ક્રાંતિવીર (1994)



ધ લિજેન્ડ ઓફ ભગતસિંહ (2002)


23 માર્ચ 1931 શહિદ 



લક્ષ્ય (2004)



બોર્ડર (1997)


એલ.ઓ.સી: કારગીલ


અબ તુમ્હારે હવાલે વતન સાથીઓ


ઇન્ડિયન 



તિરંગા (1993)


હકીકત



હકીકત



હિન્દુસ્તાન કી કસમ



હિન્દુસ્તાન કી કસમ (1999)



રાગ દેશ



મા તુજે સલામ


કર્મા 


ઉરી:ધ સર્જિકલ સ્ટ્રાઇક (2019)


રાઝી (2018)


ધ ગાઝી એટેક (2017)


મણિકર્ણિકા:ધ ક્વીન ઓફ ઝાંસી 


કેસરી (2019)


ભૂજ: પ્રાઇડ ઓફ ઇન્ડિયા


1971 (2007)


ગાંધી ટુ હિટલર 


ગાંધી 


બોઝ: ધા ફોર્ગોટન હીરો


એર લિફ્ટ (2016)


મિશન કાશ્મીર


ધ હીરો

રંગ દે બસંતી (2006)

હોલી ડે



13 August, 2021

શ્રી અરવિંદ ઘોષ

 શ્રી અરવિંદ ઘોષ


જન્મતારીખ: 15 ઓગસ્ટ 1872

જન્મસ્થળ: કલકત્તા

પિતાનું નામ: ડૉ. કૃષ્ણઘન ઘોષ

માતાનું નામ: સ્વર્ણલતા

અવશાન: 5 ડિસેમ્બર 1950

ઉપનામ/ઉપાધિ: મહર્ષિ

ભારતની સ્વતંત્રતાના દિવસે 15મી ઓગસ્ટ, 1972ના દિવસે હુગલી જીલ્લાના કોન્નર ગામમાં અરવિંદ ઘોષનો જન્મ થયો હતો. હુગલી કલકત્તાની અંદર આવેલ છે

અરવિંદના પિતા ડો. કૃષ્ણધન ઘોષ પણ એક પ્રતિષ્ઠિત વ્યક્તિ હતાં. અરવિંદ ઘોષ ત્રીજા પુત્ર હતાં. અરવિંદની માતા સ્વર્ણલતા બ્રહ્મસમાજી દેશની સાંસ્કૃતિક વાતાવરણમાં ઉછરેલા હતા તેથી તેમનામાં પૂર્ણ ભારતીય સંસ્કારો હતાં.

દાર્જીલીંગ અંગ્રેજી સ્કુલમાં દાખલ કરાવી દિધા. તેમને ત્યાં અંગ્રેજીની સાથે સાથે લેટીન ભાષા પણ શીખી હતી 

તેમના પિતા પોતાના બાળકોને ખુબ જ સારી શિક્ષા આપવા માંગતા હતાં તેથી તેમણે પોતાના પુત્રોને લંડનની સ્કુલમાં મોકલી દીધા.

અરવિંદ નાનપણથી જ ખુબ હોશિયાર હતાં. તેઓ સ્કુલના પુસ્તકોની સાથે સાથે બહારના પુસ્તકો પણ વાંચતાં હતાં. તેઓને નાનપણથી જ કવિતાઓ લખવાનો શોખ હતો. તેમનો આ શોખ ધ લાસ્ટ પોયમ્સ પર આવીને પૂર્ણ થયો હતો. અરવિંદની બધી જ કવિતાઓ સાવિત્રી નામના ગંદયકાવ્યની અંદર રાખવામાં આવી છે.

તેઓ મુનિઓ જેવું જીવન જીવતાં હતાં. તેઓએ ત્યાં રહીને ઘણી ભાષાઓનું જ્ઞાન મેળવ્યું હતું. આ સિવાય તેમને સમકાલીન સંસ્કૃતિ, સભ્યતા, ધર્મ, દર્શન, સમાજ વગેરેનો ઉંડો અભ્યાસ કર્યો હતો.

ત્યારબાદ તેણે કેમ્બ્રિજ યુનિવર્સિટીમાં પ્રવેશ લીધો. આ સમય દરમિયાન તેમણે આઈસીએસ માટેની તૈયારી કરી અને સિવિલ સર્વિસીઝ પરીક્ષા પાસ કરી. જો કે, તેણે અશ્વવિષયક પરીક્ષા આપવાનો ઇનકાર કર્યો હતો અને તેઓ સિવિલ સેવામાં જોડાઈ શક્યા નહીં.

અરવિંદ નહોતા ઈચ્છતાં કે તેઓ આઈ.સી.એમ. બને અને તેમના પિતાની ઈચ્છા તેમને આઈ.સી.એમ બનાવવાની હતી.

અરવિંદના હદયમાં પિતાની પ્રેરણાથી પ્રજ્વલિત રાષ્ટ્રીય સન્માનની ભાવના જાગ્રત થઈ અને તેઓ વિદેશમાં રહીને પણ આઝાદીના લડવૈયાઓની સાથે મળીને ભારતના સ્વતંત્ર આંદોલનના વિષયમાં જાણકારી લેતાં રહ્યાં.

તેમણે બ્રિટિશ કાયદા સામે અવાજ ઉઠાવ્યો અને ઘણા લેખો લખ્યા. આ વિરોધ માટે તેને જેલમાં જવું પડ્યું હતું પરંતુ તેણે પોતાનું કામ ચાલુ રાખ્યું હતું. જો કે, બાદમાં તેને મુક્ત કરવામાં આવ્યા હતા.

અરવીંદે ઇંગ્લેન્ડમાં ભણતા બીજા ભારતીય યુવાનો સાથે મળીને એક ક્રાંતિકારીઓનું મંડળ બનાવ્યું જેનું નામ "મજલીસ" રાખ્યુ અને બીજુ મંડળ લંડનમાં બનાવ્યુ જેનુ નામ : લોટ્સ એન્ડ ડ્રેગર- કમળ અને ખંજળ" રાખ્યું. આ મંડળના સભ્યોએ ઇંગ્લેન્ડની ભૂમિ પર જ હિંદને સ્વતંત્ર કરવાની ઘોષણા કરી તેમજ બ્રિટિશ વિરુદ્ધ કડક ભાષણો પણ આપવાના શરુ કર્યા, ત્યાની ઇન્ડિયા ઓફિસે આની નોંધ લીધી અને એની કાળી યાદીમાં અરવીંદ અને તેમના ક્રાંતિકારીઓ આવી ગયા.

17 વર્ષની ઉંમરે તેમણે હેક્યુબાનો ભાગ- નામના પુસ્તકનું ગ્રીકમાંથી અંગ્રેજીમાં અનુવાદ કર્યુ હતુ જેની તારીફ તે વખતના પ્રખ્યાત સાહિત્યકાર લોરેન્સે કરી હતી અને વધુ લખવાની પ્રેરણા આપી હતી.

તે સમયે વડોદરાના મહારાજા સયાજીરાવ ગાયકવાડ ઇંગ્લેન્ડ આવ્યા હતા ત્યારે શ્રી અરવીંદની મુલાકાત  સયાજીરાવ ગાયકવાડ સાથે થઇ,  શ્રી અરવીંદનું સાહિત્ય વિશેનું જ્ઞાન અને આવડત જોઇને મહારાજાએ નોકરી પર રાખી લીધા.

શ્રી અરવીંદ 8 ફેબ્રુઆરી 1893માં 14 વર્ષ પછી ભારત પાછા આવે છે.

રાષ્ટ્રીય ભાવનાથી ઓતપ્રોત થઈને તે 21 વર્ષેની ઉંંમરે ભારત ફર્યા. ત્યાર બાદ તેઓ સ્વતંત્રતા આંદોલનમાં કુદી પડ્યાં. તેઓ દેશવાસીઓનાં હદયમાં દેશપ્રેમની જ્વાળા સળગાવતાં રહ્યાં તેથી તેઓ અંગ્રેજોની આંખમાં ખટકવા લાગ્યા. અરવિંદ ક્રાંતિકારીઓની અંદર બધાના સૌથી પ્રિય નેતા હતાં.

તેમણે બ્રિટિશ સરકાર વિરુદ્ધ "ઇન્દુપ્રકાશ" નામનું મેગેઝીન પ્રકાશિત કર્યુ જેમા શ્રી અરવીંદ બ્રીટિશરો વિરુદ્ધ એકદમ કડક ભાષામાં ખોદણી કરતા આથી તેમની ધરપકડ કરવાનું વોરંટ કાઢ્યુ. ત્યારબાદ તેમણે "ઝીરો" નામથી બીજુ મેગેઝીન બહાર પાડ્યુ. સાથે જ તેઓ તેમના જીવનનો ઐતિહાસિક ગ્રંથ "સાવિત્રી" લખવાની શરુઆત કરે છે જે તેમના જીવનનો સૌથી મોટો ગ્રંથ હતો.


 બંગાળના મહાન ક્રાંતિકારીઓમાંના એક મહર્ષિ અરવિંદ એ દેશની આધ્યાત્મિક ક્રાંતિના પ્રથમ સ્પાર્ક હતા, તેમના આહવાન પર, હજારો બંગાળી યુવાનોએ દેશની આઝાદી માટે હસતા – હસતા જીવ આપી દીધો. સશસ્ત્ર ક્રાંતિ માટેની તેમની પ્રેરણા આજે પણ યાદ છે.

સમગ્ર દેશમાં બંગભંગ સામે આંદોલન શરૂ કર્યું. તેમાં શ્રી અરવિંદ સક્રિય ભાગ લીધો.વડોદરાની નોકરી છોડી નેશનલ કોલેજ કલકત્તામાં આચાર્ય તરીકે જોડાયા.

શ્રી અરવીંદે સ્વાતંત્ર્યવીરોની પ્રેરણા માટે ભવાની માતાનું મંદીર બાંધવાની યોજના બનાવી જેનો મુખ્ય હેતુ દેશ ભક્તોના મનમા અને હદયમા હિંદની સ્વતંત્રતા માટે દેશ દાઝ પેદા કરાવાનો હતો. 


શ્રી અરવિંદને મેજિસ્ટ્રેટ કિંગ્સફોર્ડના હત્યાકાંડમાં દોષી ઠેરાવી 5 માર્ચ 1908માં ધરપકડ કરવામાં આવે છે અને અલીપુરની જેલમાં સજા આપવામાં આવે છે. જ્યાં તેમને ધ્યાન કરવાનું શરુ કર્યુ અને પછી ધ્યાન એ પ્રભૂની સાધના બની ગઇ, તેઓ ચાલતા ચાલતા પણ ધ્યાન કરતા હતા.

તેમનો નિર્દોષ હોવાનો કેસ ચિતરંજન દાસ લડે છે. 6 મે 1908ના દિવસે નિર્દોષ સાબિત થતા તેમને છોડવામાં આવે છે.

 ‘ વંદે માતરમ’ નામના પેપરના તંત્રી તરીકે સેવા આપી હતી. અંગ્રેજી સરકાર સામે આગ ઝરતા લેખો લખ્યા. શ્રી અરવિંદ અંગ્રેજીમાં કર્મયોગી’ અને બંગાળીમાં ‘ ધર્મ’ એમ બે સાપ્તાહિકની શરૂઆત કરી. શ્રી અરવિંદ કહેતા હતા કે આધ્યાત્મિક વિકાસ માટેની ભૂમિ મન છે અને માનવીના મનની એક નિશ્ચિત મર્યાદા હોય છે. 

1902 માં, અમદાવાદના કોંગ્રેસ અધિવેશન દરમિયાન અરવિંદ બાલ ગંગાધર તિલકને મળ્યા. તેમના આશ્ચર્યજનક અને ક્રાંતિકારી વ્યક્તિત્વથી પ્રભાવિત અરવિંદે ભારતીય સ્વતંત્રતા સંગ્રામમાં જોડાવાનું નક્કી કર્યું. 1916 માં, તેઓ ફરીથી કોંગ્રેસ તરફ વળ્યા અને બ્રિટિશ શાસનમાંથી સ્વતંત્રતા પ્રાપ્ત કરવા માટે લાલા લાજપત રાય અને બિપિનચંદ્ર પાલ સાથે જોડાયા.

જેલવાસ દરમિયાન તેણે પોંડિચેરીમાં આશ્રમ સ્થાપ્યો અને વેદ, ઉપનિષદ ગ્રંથો વગેરે પર ભાષણો લખ્યા. તેઓ શ્રી અરવિંદ આશ્રમ ઓરોવિલેના સ્થાપક હતા, તેમને યોગી અને મહર્ષિ પણ કહેવામાં આવતા. તેમના લખેલા લેખોએ લોકો સ્વરાજ, વિદેશી માલનો બહિષ્કાર અને સ્વતંત્રતા મેળવવાની રીતો પણ શીખવી હતી. 

5 ડિસેમ્બર 1950 ના રોજ પોંડેચેરીમાં તેમનું અવસાન થયું


11 ડિસેમ્બર 1948ના રોજ આંધ્ર યુનિવર્સીટી દ્વારા શ્રી અરવીંદને "સર કટ્ટમંચી રામલીંગ રાષ્ટ્રીય પારિતોષિક" આપવામાં આવ્યો.